فوائد الحديث

អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ការការពារកម្មសិទ្ធិ គឺជាកាតព្វកិច្ចដោយគ្មានការខ្វែងគំនិតឡើយ។ ហើយការការពារជីវិតដោយការសម្លាប់ គឺជារឿងដែលមានការខ្វែងគំនិតគ្នានៅក្នុងនិកាយ(ម៉ាស្ហាប់)របស់យើង និងក្នុងនិកាយផ្សេងទៀត។ ចំណែកការការពារទ្រព្យសម្បត្តិ គឺត្រូវបានអនុញ្ញាត ប៉ុន្តែមិនមែនជាកាតព្វកិច្ចឡើយ។

ហាទីស្ហនេះជាភស្តុតាងបង្ហាញថា ចំណេះដឹងត្រូវមានមុននឹងអនុវត្ត ព្រោះថាសហាហ្ពាត់ម្នាក់នេះបានសួររ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ ពីអ្វីដែលចាំបាច់លើរូបគេមុននឹងគេធ្វើវា។

គប្បីធ្វើតាមជំហានៗដើម្បីការពារខ្លួន ដោយការនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូល ឬអំពាវនាវរកជំនួយ មុននឹងឈានដល់ការសម្លាប់ជនល្មើស។ ប្រសិនបើឈានដល់ការសម្លាប់ជនល្មើស ចូរឲ្យបំណងរបស់គេ គឺដើម្បីការពារខ្លួន ពុំមែនជាការសម្លាប់ជនល្មើសនោះឡើយ។

អាយុជីវិត ទ្រព្យ និងកិត្តិយសរបស់ជនមូស្លីម គឺត្រូវបានហាមឃាត់។

អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ត្រូវដឹងថា ជនពលី(ស្ហាហ៊ីទ)មានបីប្រភេទ៖ ទីមួយ. អ្នកដែលត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមជាមួយនឹងពួកគ្មានជំនឿដោយមូលហេតុណាមួយ។ អ្នកពលីប្រភេទនេះ គឺគេអនុវត្តច្បាប់អ្នកពលី ទាំងចំពោះផលបុណ្យថ្ងៃបរលោក និងក្បួនច្បាប់ក្នុងលោកិយ ពោលគឺមិនត្រូវងូតទឹក និងមិនត្រូវសឡាតលើសពរបស់ជននោះឡើយ។ ទីពីរ. ទទួលផលបុណ្យក្នុងនាមជាអ្នកពលី តែគេមិនអនុវត្តច្បាប់អ្នកពលីក្នុងលោកិយឡើយ នោះគឺ អ្នកដែលស្លាប់ដោយជំងឺក្នុងពោះ អ្នកដែលស្លាប់ដោយសារជំងឺរាតត្បាត អ្នកស្លាប់ដោយសារអ្វីដួលសង្កត់លើ និងអ្នកដែលត្រូវគេសម្លាប់ដោយសារតែការពារទ្រព្យរបស់ខ្លួន ក៏ដូចជាអ្នកផ្សេងទៀតក្រៅពីពួកគេដូចដែលមានបញ្ជាក់នៅក្នុងហាទីស្ហត្រឹមត្រូវជាច្រើនដែលគេឲ្យឈ្មោះអ្នកទាំងនោះថា ជាអ្នកពលី(ស្ហាហ៊ីទ)។ អ្នកពលីប្រភេទនេះ គឺគេត្រូវងូតទឹក និងសឡាតលើសពនោះដូចធម្មតា ហើយសម្រាប់រូបគេនឹងទទួលបានផលបុណ្យអ្នកពលីនៅថ្ងៃបរលោក ក៏ប៉ុន្តែមិនដូចផលបុណ្យអ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទទីមួយនោះឡើយ។ ទីបី. អ្នកដែលលោភលន់នឹងទ្រព្យជ័យភណ្ឌ ក៏ដូចជាអ្នកផ្សេងទៀតដែលស្រដៀងគ្នា ដែលបានបន្សល់នូវភស្តុតាងដែលបង្ហាញថាគេមិនស្ថិតក្នុងនាមជាអ្នកពលីឡើយ នៅពេលគេត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងសង្គ្រាមជាមួយនឹងពួកគ្មានជំនឿ។ អ្នកពលីប្រភេទនេះ គឺគេអនុវត្តច្បាប់អ្នកពលីនៅក្នុងលោកិយដោយគេមិនត្រូវងូតទឹក និងមិនត្រូវសឡាតលើសពជននោះឡើយ ហើយរូបគេក៏មិនទទួលបានផលបុណ្យជាអ្នកពលីពេញលេញនៅថ្ងៃបរលោកឡើយ។