فوائد الحديث

Препорачливо е сехурот да се одложи до самата зора, бидејќи подоцнежното јадење носи поголема корист за телото и дава подолготраен ефект во текот на денот.

Асхабите се стремеле да бидат во друштвото на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, за да учат од него.

Од убавото однесување на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, е тоа што седел и јадел заедно со неговите асхаби.

Времето на имсак, односно престанувањето со јадење, настапува со појавата на зората.

Зборовите: „Колку време имаше помеѓу езанот и сехурот“ се однесуваат на временскиот распон помеѓу завршувањето со сехурот и икаметот, затоа што во друг хадис стои: „Колку време поминало од кога го завршија сехурот до почетокот на намазот“ – а хадисите меѓусебно се објаснуваат.

Ел-Мухелеб рекол: „Овој хадис покажува дека времето се мерело според времетраење на одредени телесни активности. Арапите обично го пресметувале времето преку давање пример за одредени дела, па велеле: ,колку што се молзе овца‘ или ,колку што се коле камила‘. Но Зејд бин Сабит, Аллах нека е задоволен со него, наместо тоа, дал пример со спомнување времето преку рецитирањето на Куранот, алудирајќи дека тоа било време посветено на ибадет, на читањето на Куранот. А доколку вообичаено го мереле времето на друг начин, тогаш ќе рекол: ,колку трае искачување една скала‘ или ,една третина од петтина саат‘.“

Ибн Ебу Џемра рекол: „Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, секогаш настојувал да го избере она што е полесно и попогодно за неговиот умет, па така и постапувал. Доколку воопшто не би јадел сехур, луѓето би го следеле, а тоа би било тешко за некои од нив. А ако би го јадел сехурот на средина од ноќта, и тоа би претставувало тешкотија – особено за оние што лесно ги совладува сонот – па би можело да доведе до пропуштање на сабах намазот или до тоа да бидат принудени да останат будни до доцна."