فوائد الحديث

सेहरी (सहूर) फज्रको अजानभन्दा अलिकति अगाडि खानु उत्तम हुन्छ। किनभने ढिलो गरेर खाँदा शरीरलाई त्यसबाट बढी लाभ हुन्छ र दिनभरि उपवास गर्दा अझ बढी उपयोगी हुन्छ।

सहाबाहरू (रसूलका साथीहरू) नबी ﷺ सँगै बस्न अत्यन्तै उत्सुक रहन्थे, ताकि उनीहरू उहाँबाट ज्ञान सिक्न सकून्।

नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) आफ्ना साथीहरूसंग उत्कृष्ट व्यवहार गर्नुहुन्थ्यो र उनीहरूसँगै खाना खानुहुन्थ्यो।

इम्साक (खान-पिउन बाट रोकिनु) को समय भनेको फज्रको समय हो।

"सेहरी र अजानको बीचमा कति समयको अन्तराल थियो?" भन्ने हदीसका शब्दहरूले सेहरी र इकामतको बीचको समयलाई जनाउँछ। किनभने अर्को हदीसमा भनिएको छ: "सुहूर समाप्त गर्ने र नमाजमा प्रवेश गर्ने बीच कति अन्तराल थियो?" किनभने एक हदीसले अर्को हदीसको व्याख्या गर्दछ (त्यसैले यहाँ अजानको अर्थ इकामत हो)।

मुहल्लब भन्छन्: यस हदीसमा समयको मापन शारीरिक कार्यहरू मार्फत गरिएको छ। यो अरबहरूमाझ प्रचलित थियो। तिनीहरू भन्थे: बाख्राको दूध दुहुने समय जति र ऊँट काट्ने समय जति । जैद बिन सबितले यस हदीसमा कुरान पढेर समय नापेका छन्, जसले यो कुरान पढ्ने समय भएको संकेत गर्छ। यदि समयलाई काम बाहेक अरू कुनै कुराले मापन गरिएको भए, उदाहरणका लागि, यो भनिने थियो: एक डिग्री जस्तै वा एक घण्टाको तेस्रो वा पाँचौं भाग जस्तै।

इब्ने अबू जमरा भन्छन्: नबी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) आफ्नो उम्मतको लागि कुन कुरा सजिलो छ हेर्नुहुन्थ्यो र त्यही गर्नुहुन्थ्यो। किनभने यदि उहाँले सेहरी खानुभएन भने उहाँलाई पछ्याउने मानिसहरूले पनि सेहरी नखाएर समस्यामा पर्नेथिए । त्यसैगरी, यदि उहाँले मध्यरातमा सेहरी गर्नुभएको भए, निद्राले घेरिएका मानिसहरूलाई पनि कठिनाइ हुने थियो, किनकि सम्भवतः यसको कारणले गर्दा उनीहरूले फज्रको नमाज छुटाउने थिए वा रातभर जागा बस्नु पर्ने पीडा सहनुपर्थ्यो।