إعدادات العرض
„Кој го клања нашиот намаз, се свртува кон нашата кибла и го јаде нашето месо – тој е муслиман, за кого важи заштитата на Аллах и Неговиот пратеник. Затоа, не ја…
„Кој го клања нашиот намаз, се свртува кон нашата кибла и го јаде нашето месо – тој е муслиман, за кого важи заштитата на Аллах и Неговиот пратеник. Затоа, не ја прекршувајте заштитата на Аллах за него.“
Енес бин Малик, Аллах нека е задоволен со него, раскажува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол: „Кој го клања нашиот намаз, се свртува кон нашата кибла и го јаде нашето месо – тој е муслиман, за кого важи заштитата на Аллах и Неговиот пратеник. Затоа, не ја прекршувајте заштитата на Аллах за него.“
الترجمة
العربية Português دری Magyar Tiếng Việt ქართული বাংলা Kurdî ไทย অসমীয়া Bahasa Indonesia Nederlands ਪੰਜਾਬੀالشرح
Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, известил дека оној кој се придржува кон видливите обреди на верата – го извршува намазот како муслиманите, се свртува кон Ќабата како кибла и го смета за дозволено јадењето од нашето месо – тој е муслиман, за кого важи аманетот и заветот на Аллах и Неговиот пратеник. Затоа, строго е забрането да се погази аманетот и заветот на Аллах во однос на него.فوائد الحديث
Ибн Реџеб рекол: „Овој хадис укажува дека човечката крв не станува заштитена само со изговарањето на двата шехадета, сè додека не се исполнат и нивните права. Најважното право меѓу нив е намазот, и затоа тој е посебно спомнат. Во друг хадис, покрај намазот, е додаден и зекатот.“
Работите на луѓето се ценат според нивната надворешност, а не според внатрешноста. Затоа, на оној што ги манифестира обредите на верата за него се применуваат шеријатските прописи, сè додека не го покаже спротивното.
Ибн Реџеб рекол: „Спомнувањето на свртувањето кон киблата укажува дека намазот мора да биде извршен на начин како што е пропишан за муслиманите – врз основа на нивната Книга, која му е објавена на нивниот Пратеник, и тоа кон Ќабата. А оној што клања кон Бејтул-Макдис по неговото укинување, како евреите, или кон Исток, како христијаните – не е муслиман, дури и ако го сведочи сведоштвото на тевхидот.“
Во овој хадис има доказ за големата важност на свртувањето кон киблата во намазот, бидејќи од сите негови услови спомнато е само тоа – а не, на пример, чистотата или други услови.
Ибн Реџеб рекол: „Спомнувањето на јадењето од месото на муслиманите укажува дека нужно е придржувањето кон сите видливи прописи на исламот. А меѓу најважните е јадењето од нивното месо и согласувањето со нив во тоа. Кој тоа го одбива – не е муслиман.“