إعدادات العرض
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਜੋ ਕੁਰਆਨ ਦੀ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅੱਲਾਹ ਨੇ (ਇਸ ਆਯਤ…
ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਜੋ ਕੁਰਆਨ ਦੀ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅੱਲਾਹ ਨੇ (ਇਸ ਆਯਤ ਵਿੱਚ) ਕਿਹਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ
ਆਇਸ਼ਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅੰਹਾ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਕਿਤਾਬ (ਕੁਰਆਨ) ਨਾਜ਼ਿਲ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਆਯਤਾਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਹਨ — ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਮਾਂ ਹਨ — ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਮਿਸ਼ਕਲ (ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ) ਹਨ। ਫਿਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਠੇਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ — ਫਿਤਨਾ (ਗੁਮਰਾਹੀ) ਦੀ ਚਾਹਤ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਅਰਥ ਨਿਕਾਲਣ ਦੀ ਚਾਹਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ — ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦਾ ਅਸਲ ਅਰਥ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਲਾਹ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਜੋ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਜਬੂਤ ਹਨ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ: ‘ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੇ ਇਮਾਨ ਲਿਆਏ; ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਡੇ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਹੀ ਹੈ।’ ਅਤੇ ਨਸੀਹਤ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਲ ਵਾਲੇ ਹੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।” [ਆਲਿ ਇਮਰਾਨ: 7] ਨਬੀ ਮੁਹੰਮਦ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਫਿਰ ਕਿਹਾ: "ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਜੋ ਕੁਰਆਨ ਦੀ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅੱਲਾਹ ਨੇ (ਇਸ ਆਯਤ ਵਿੱਚ) ਕਿਹਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ।”
الترجمة
العربية English မြန်မာ Svenska Čeština ગુજરાતી Yorùbá Nederlands اردو Español Bahasa Indonesia ئۇيغۇرچە বাংলা Bosanski සිංහල हिन्दी Tiếng Việt Hausa മലയാളം తెలుగు Kiswahili پښتو অসমীয়া Shqip دری Ελληνικά Български Fulfulde ಕನ್ನಡ Кыргызча Lietuvių Română Kinyarwanda Српски тоҷикӣ O‘zbek नेपाली Kurdî Wolof Moore Français Українська Tagalog Azərbaycan தமிழ் Bambara Deutsch ქართული Português Македонски Magyar Русский 中文 فارسی ភាសាខ្មែរ አማርኛ Malagasy Oromoo ไทย मराठीالشرح
{ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਕਿਤਾਬ (ਕੁਰਆਨ) ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਆਯਤਾਂ ਪੱਕੀਆਂ (ਸਪਸ਼ਟ) ਹਨ — ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਮੂਲ ਹਨ — ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਮਿਸ਼ਕਲ (ਅਸਪਸ਼ਟ) ਹਨ। ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਟੇੜ ਹੈ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ — ਫਿਤਨਾ (ਫਸਾਦ) ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਤਾਅਵੀਲ (ਅਰਥ ਨਿਕਾਲਣ) ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਤਾਅਵੀਲ ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਅਤੇ ਜੋ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਪੱਕੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ: 'ਅਸੀਂ ਇਸ ’ਤੇ ਇਮਾਨ ਲਿਆਏ — ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਡੇ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਹੀ ਹੈ' — ਅਤੇ ਅਕਲ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਸੀਹਤ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ।}ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਸਚ ਤੋਂ ਢਲਕੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਮੁਹਕਮ (ਸਪਸ਼ਟ) ਆਯਤਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਕਲ (ਗੁੰਝਲਦਾਰ) ਆਯਤਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਰਾਹੀਂ ਸ਼ੱਕ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਆਯਤਾਂ ਦੀ ਤਾਅਵੀਲ (ਅਰਥ) ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਮਤਾਬਕ ਕਰ ਲੈਣ। ਪਰ ਜੋ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਜਬੂਤ ਹਨ, ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹਕਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਇਮਾਨ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਅੱਲਾਹ ਵੱਲੋਂ ਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਜਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ। ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਨਸੀਹਤ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਸਿਰਫ਼ ਸਮਝਦਾਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਫਿਰ ਨਬੀ ਮੁਹੰਮਦ (ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ) ਨੇ ਉਮੁਲ ਮੁ'ਮਿਨੀਨ ਆਇਸ਼ਾ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅੰਹਾ) ਨੂੰ ਫਰਮਾਇਆ ਕਿ ਜਦ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੇਂ ਜੋ ਮਿਸ਼ਕਲ ਆਯਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹੀ ਉਹ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: {{ਫਅੰਮਾ ਅੱਲਜ਼ੀਨਾ ਫੀ ਕੁਲੂਬਿਹਿਮ ਜ਼ੈਗ਼}} — ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਸੁਣੋ।فوائد الحديث
**ਕੁਰਆਨ ਦੀਆਂ ਆਯਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ "ਮੁਹਕਮ"** ਉਹ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਲਾਲਤ ਸਾਫ਼ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਅਰਥ ਰੂਸ਼ਨ ਹੋ।
**"ਮੁਤਸ਼ਾਬਿਹ"** ਉਹ ਆਯਤਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ ਸੋਚ-ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸਮਝ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
**ਗੁਮਰਾਹੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ, ਬਿਦਅਤੀਆਂ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੱਕ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ੱਕੀ ਗੱਲਾਂ ਚੁੱਕਦੇ ਹਨ।**
**ਆਖ਼ਰੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਦੇ ਇਸ ਫਰਮਾਨ {**{ਵਮਾ ਯਤਜ਼ੱਕਰੁ ਇੱਲਾ ਊਲੂਲ ਅਲਬਾਬ}** (ਤੇ ਨਸੀਹਤ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਲਮੰਦ ਹੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ) ਵਿੱਚ — ਟੇੜ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਸ਼ਾਰਤਨ ਮੁਜ਼ੱਮਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਲਮ ਵਿੱਚ ਪੱਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਹੈ।**ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਤਸੱਕੁਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਨਸੀਹਤ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ — ਉਹ “ਅਕਲ ਵਾਲਿਆਂ” ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਨਹੀਂ ਹਨ।
**ਮੁਤਸ਼ਾਬਿਹ (ਗੁੰਝਲਦਾਰ) ਆਯਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਾ ਦਿਲ ਦੇ ਟੇੜ ਦਾ ਕਾਰਣ ਬਣਦਾ ਹੈ।**
**ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਤਸ਼ਾਬਿਹ ਆਯਤਾਂ ਨੂੰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ, ਜ਼ਰੂਰ ਮੁਹਕਮ (ਸਪਸ਼ਟ) ਆਯਤਾਂ ਵਲ ਫੇਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।**
**ਅੱਲਾਹ ਸੁਭਾਨਹੁ ਨੇ ਕੁਝ ਕੁਰਆਨੀ ਆਯਤਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹਕਮ (ਸਪਸ਼ਟ) ਅਤੇ ਕੁਝ ਨੂੰ ਮੁਤਸ਼ਾਬਿਹ (ਗੁੰਝਲਦਾਰ) ਬਣਾਇਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਜ਼ਮਾਈਸ਼ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਇਮਾਨ ਵਾਲੇ ਗੁਮਰਾਹ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਣ।**
**ਕੁਰਆਨ ਵਿੱਚ ਮੁਤਸ਼ਾਬਿਹ (ਗੁੰਝਲਦਾਰ) ਆਯਤਾਂ ਦੇ ਹੋਣ ਵਿੱਚ — ਇਲਮ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਬਰਤਰੀ ਦੱਸਣੀ ਮਕਸੂਦ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਲਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਜਤਾਉਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਧੂਰੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅੱਲਾਹ ਅੱਗੇ ਸਰਣ ਪਾ ਲੈਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਅਜਿਜ਼ੀ (ਅਸਹਾਇਤਾ) ਨੂੰ ਮਾਨ ਲੈਣ।**
**ਇਲਮ ਵਿੱਚ ਰਾਸਖ (ਮਜਬੂਤ) ਹੋਣ ਦੀ ਫ਼ਜ਼ੀਲਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਮੇ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।**
ਤਫਸੀਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਆਯਤ {**ਵਮਾ ਯਅਲਮੁ ਤਾਅਵੀਲਹੁ ਇੱਲਾ ਅੱਲਾਹੁ ਵਾਰ ਰਾਸਿਖੂਨਾ ਫਿਲ ਇਲਮ**} ਵਿੱਚ "ਅੱਲਾਹ" ਉੱਤੇ ਰੁਕਣ (ਵਕਫ਼ ਕਰਨ) ਬਾਰੇ ਦੋ ਰਾਏਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ: ਜੋ ਕੋਈ "ਅੱਲਾਹ" ਉੱਤੇ ਰੁਕੇ, ਤਾਂ "ਤਾਅਵੀਲ" ਤੋਂ ਮੁਰਾਦ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਅਸਲੀ ਹਕੀਕਤ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਦਾ ਇਲਮ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਰੂਹ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਅਤੇ ਕ਼ਿਆਮਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਦਿ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਲਮ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਇਲਮ ਵਿੱਚ ਰਾਸਿਖ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇਮਾਨ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅਤੇ ਜੋ "ਅੱਲਾਹ" ਉੱਤੇ ਰੁਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ (ਅੱਗੇ ਵਾਧਦੇ ਹਨ), ਤਾਂ "ਤਾਅਵੀਲ" ਤੋਂ ਮੁਰਾਦ ਤਫਸੀਰ, ਖੁਲਾਸਾ ਅਤੇ ਵਿਆਖਿਆ ਹੋਵੇਗੀ। ਤਾਂ ਫਿਰ ਅੱਲਾਹ ਭੀ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਲਮ ਵਿੱਚ ਰਾਸਿਖ ਲੋਕ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇਮਾਨ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁਹਕਮ ਆਯਤਾਂ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਫੇਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।