الشرح

پیامبر (صلی الله علیه وسلم) از عبدالله بن مسعود خواستند تا قرآن بر ایشان تلاوت کند، ابن مسعود با شگفتی پرسید: چگونه بر شما بخوانم در حالی که قرآن بر شما نازل شده است؟ پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: «من دوست دارم قرآن را از دیگری بشنوم»، هنگامی که به آیهٔ {فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا...} رسید، [یعنی:] چه خواهد بود حال تو و حال امتت، هنگامی که تو را [در قیامت] به عنوان گواه بر امتت حاضر آوریم [تا گواهی دهی] که رسالت پروردگارت را به آنان ابلاغ کرده‌ای؟ در این هنگام، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: همین اندازه کافی است؛ [دیگر] قرائت مکن، عبدالله بن مسعود (رضی الله عنه) گوید: پس به سوی آن حضرت روی کردم، و [دیدم] که دو چشمانش [از اشک] جاری است؛ از هیبت آن صحنه ی قیامت به لرزه افتاده، و از سر رحمت بر امت خویش می‌گرید.