الشرح

এবাৰ নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে আব্দুল্লাহ ইবনে মাছঊদক ক'লে যে, মোক কোৰআনৰ পৰা কিছু পাঠ কৰি শুনোৱা। তেওঁ ক'লেঃ হে আল্লাহৰ ৰাছুল! মই কি সাহসেৰে আপোনাক কোৰআন পাঠ কৰি শুনাম? অথচ আপোনাৰ ওপৰতে কোৰআন অৱতীৰ্ণ হৈছে। তেতিয়া তেখেত চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামে ক'লেঃ মই বেলেগৰ পৰা শুনিব বিচাৰোঁ। তেতিয়া তেওঁ ছুৰা নিছা তিলাৱত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। যেতিয়া তেওঁ এই আয়াতত আহি পালেঃ {فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ، وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلاَءِ شَهِيدًا} [النساء: 41] অৰ্থঃ এতেকে যেতিয়া আমি প্ৰত্যেক উম্মতৰ পৰা একোজনকৈ সাক্ষী (নবী) উপস্থিত কৰিম, আৰু (হে নবী) আপোনাকো সিহঁতৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষীৰূপে উপস্থিত কৰিম, তেতিয়া সিহঁতৰ কি অৱস্থা হ’ব? অৰ্থাৎ হে নবী! আপোনাক যেতিয়া আপোনাৰ উম্মতৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষী হিচাপে উপস্থিত কৰা হ'ব যে, আপুনি আপোনাৰ দায়িত্ব পালন কৰিছিল আৰু আপোনাৰ প্ৰতিপালকৰ তৰফৰ পৰা দিয়া বাৰ্তা পৌঁচাই দিছিল, তেতিয়া সিহঁতৰ অৱস্থা কি হ'ব? এই আয়াতত আহি পোৱাৰ লগে লগে তেখেতে ইবনে মাছঊদক ক'লেঃ হ'ব, আৰু পঢ়িব নালাগে। ইবনে মাছঊদে কৈছেঃ মই সেই সময়ত তেখেতৰ মুখমণ্ডলৰ ফালে দেখিলোঁ যে, তেখেতে দুয়ো চকুৰে অশ্ৰু নিগৰি আছিল, সেই ভয়াৱহ দৃশ্যৰ ভয়ত আৰু উম্মতৰ প্ৰতি থকা তেখেতৰ দয়াৰ কাৰণে।