از ابوسعید خُدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «يَا أَبَا سَعِيدٍ، مَنْ رَضِيَ بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ نَبِيًّا، وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» « ای ابو سعید، هرکس به الله به عنوان پروردگار و به اسلام به عنوان دين و به محمد به عنوان پيامبر راضی باشد، بهشت بر او واجب است». ابوسعيد که از اين عبارت خوشَش آمده بود، عرض کرد: ای رسول الله، آن را برايم تکرار کن. و رسول الله صلى الله عليه وسلم آن را برای او تکرار نمود و فرمود: «وَأُخْرَى يَرْفَعُ اللهُ بِهَا العَبْدَ مِئَةَ دَرَجَةٍ في الجَنَّةِ، مَا بَيْنَ كُلِّ دَرَجَتَينِ كَمَا بَيْنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ»: «و عمل ديگری وجود دارد که الله به سبب آن جايگاه بنده را در بهشت صد مرتبه بالا می برد و فاصله ی بين هر دو جايگاه با يکديگر، به اندازه ی فاصله ی ميان آسمان و زمين است». ابوسعيد پرسيد: ای رسول الله، آن چه عملی است؟ رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «الجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللهِ، الجهَادُ فِي سَبيلِ اللهِ»: «جهاد در راه الله، جهاد در راه الله».