إعدادات العرض
Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako."}
Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako."}
Ayon kay `Ā'ishah na Ina ng mga Mananampalataya (malugod si Allāh sa kanya) na nagsabi: {Ang Sugo ni Allāh (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan), kapag nag-utos siya sa kanila, ay nag-uutos sa kanila ng mga gawaing ayon sa nakakaya nila. Nagsabi sila: "Tunay na kami ay hindi gaya ng lagay mo, O Sugo ni Allāh. Tunay na si Allāh ay nagpatawad na sa iyo ng anumang naunan sa pagkakasala mo at anumang nahuli." Kaya nagagalit siya hanggang sa makilala ang galit sa mukha niya. Pagkatapos nagsasabi siya: "Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako."}
الترجمة
العربية Português دری Македонски Tiếng Việt Magyar ქართული Bahasa Indonesia বাংলা Kurdî ไทย অসমীয়া Nederlands Hausa ਪੰਜਾਬੀ Kiswahili ភាសាខ្មែរ English ગુજરાતીالشرح
Nagpapabatid ang Ina ng mga Mananampalataya na si `Ā'ishah (malugod si Allāh sa kanya) na ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan), kapag nag-utos siya sa mga tao ng isang gawain kabilang sa mga gawain, ay nag-uutos ng anumang dumadali sa kanila, hindi ng anumang humihirap, dala ng takot na mawalang-kakayahan sila sa pamamalagi roon at ng gawaing ayon sa katapat ng ipinag-uutos niya sa kanila na pagpapagaan subalit hiniling nila sa kanya ang pag-aatang ng anumang humihirap dahil sa paniniwala nila sa pangangailagan nila sa pagpapalabis sa gawain para sa pag-angat ng mga antas. Nagsabi sila: "Tunay na kami ay walang kalagayang gaya ng kalagayan mo, O Sugo ni Allāh. Tunay na si Allāh ay nagpatawad na sa iyo ng anumang naunan sa pagkakasala mo at anumang nahuli." Kaya nagagalit siya hanggang sa makilala ang galit sa mukha niya. Pagkatapos nagsasabi siya: "Tunay na ang pinakamapangilag magkasala sa inyo at ang pinakamaalam sa inyo kay Allāh ay ako kayo gawin ninyo ang ipinag-utos ko sa inyo."فوائد الحديث
Nagsabi si Ibnu Ḥajar: Nag-utos lamang siya sa kanila ng dumadali sa kanila upang mamalagi sila roon gaya ng sinabi niya sa ibang ḥadīth: "Ang pinakakaibig-ibig sa gawain kay Allāh ay ang pinakamapamalagi."
Ang maaayos na tao ay nararapat na hindi mag-iwan sa pagsusumikap sa gawain dala ng pagsalig sa kaayusan niya.
Ang pagpayag sa pagsasalita ng tao ng taglay niya na kainaman alinsunod sa pangangailangan doon sa sandali ng pagkatiwasay laban sa pagyayabang at pagmamalakihan.
Ang pinakamarapat sa pagsamba ay ang pagkakatamtaman at ang pamamalagi, hindi ang pagpapakalabis na humahantong sa pag-iwan.
Nagsabi si Ibnu Ḥajar: Kapag ang tao ay umabot sa tugatog sa pagsamba at mga bunga nito, iyon ay higit na mapag-anyaya sa kanya sa pagtitiyaga rito bilang pagpapanatili sa biyaya at bilang pagpapadagdag dito sa pamamagitan ng pagpapasalamat dahil dito.
Ang pagkaisinasabatas ng pagkagalit sa sandali ng pagkasalungat ng utos na pangkapahayagan at pagtutol sa dalubhasang kuwalipikado sa pag-intindi ng kahulugan kapag nagkulang ito sa pag-intindi, bilang isang pag-uudyok sa kanya sa pagkamulat.
Ang kalumayan ng Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan) sa Kalipunan niya at na ang Relihiyon ay kaginhawahan at na ang Palabatasang Islāmiko ay makatotoong maluwag.
Ang katindihan ng pagkaibig na mga Kasamahan sa pagsamba at ang paghiling nila ng pagkadagdag ng kabutihan.
Ang paghinto sa anumang nilimitahan ng Tagapagbatas na determinasyon at permiso at ang paniniwala na ang paggamit ng pinakamalumanay na sumasang-ayon sa Batas ay higit na marapat kaysa sa pinakamahirap na sumasalungat sa Batas.