الشرح

მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ჰუნაინისკენ გაემართა, რომელიც არის ველი ტაიფსა და მექქას შორის. მასთან ერთად იყვნენ რამდენიმე საჰაბა, რომლებიც ახლახან შევიდნენ ისლამში. მათ გაიარეს ხე, რომელსაც „ზათუ ანვაატ“ (ანუ, „ხე, რომელზეც რამე ეკიდება“) ერქვა. ურწმუნოები მას აღტაცებით ეპყრობოდნენ და მასზე იარაღებსა და სხვა ნივთებს კიდებდნენ, ბარაქის (კურთხევის) მიღების მიზნით. მათ მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სთხოვეს, რომ ასევე გაეკეთებინა მათთვის მსგავსი ხე, რომელზეც მათ იარაღებს დაკიდებდნენ ბარაქის (კურთხევის) მიღების მიზნით. ისინი ფიქრობდნენ, რომ ეს ქმედება დასაშვები იყო. მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა „სუბჰანალლაჰ!“ — აღშფოთებით ამ სიტყვების მიმართ და ალლაჰის დიდებულების აღიარებით. მან აცნობა მათ, რომ მათი სიტყვები ჰგავდა მუსას ხალხის ნათქვამს: {გააკეთე ჩვენთვის ღმერთი, როგორც მათ ჰყავთ ღმერთები} (ალ-ა'რააფ: 138). როცა მათ დაინახეს კერპთაყვანისმცემლები, რომლებიც კერპებს ეთაყვანებოდნენ, მათაც მოითხოვეს, რომ მათთვისაც ყოფილიყო კერპები, როგორც კერპთაყვანისმცემლებს ჰქონდათ. მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აღნიშნა, რომ ეს მათი გზის მიბაძვაა. შემდეგ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აცნობა, რომ ისლამის საზოგადოება მიჰყვება იუდეველთა და ქრისტიანთა გზას და გააკეთებს მათ მსგავს ქმედებებს. ამ სიტყვებით მან გააფრთხილა მორწმუნეები, რომ თავი აარიდონ ამ გზას.