الشرح

როდესაც უზენაესმა ალლაჰმა თავის შუმავალს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გარდმოუვლინა სიტყვები: {ალლაჰს ეკუთვნის რაცაა ზეცაში და მიწაზე}, მისი გაჩენა, ფლობა, მმართველობა და განჩინება, {თუ აშკარად გამოაჩენთ} ღიად გამოაჩენთ, {რაც არის თვენს სულებში} და თქვენს გულებში, {ან დაფარავთ მას} დაფარავთ და შეინახავთ გულებში, {ალლაჰი განგსჯით თქვენ მის გამო} განკითხვის დღეს. {მიუტევებს იმას, ინებებს ვისაც} მისი მადლით და წყალობით, {და დასჯის იმას, ინებებს ვისაც} მისი სამართლიანობით, {ალლაჰს ყველაფრის ძალა შესწევს} მისთვის შეუძლებელი არაფერია. როცა ეს აიათი მოისმინეს საჰაბებმა, მათთვის ეს რთული აღმოჩნდა; რადგან მასში არის დაპირება, რომ მოეთხოვებოდათ იმ ყველაფერზე, რაც გულებში და გონებაშია. ისინი მოვიდნენ ალლაჰის შუამავალთან (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას), დადგნენ მუხლებზე და თქვეს: ო ალლაჰის შუამავალო, ჩვენ დაგვევალა ბევრი და დიდი საქმე რომლის შესრულებაც შეგვიძლია, მაგალითად: ლოცვა, მარხვა, ჯიჰადი, სადაყა, მაგრამ გარდმოევლინა შენზე ეს აიათი, რომლის შესრულებაც არ შეგვიძლია. ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მათ უთხრა: თქვენ გინდათ, რომ ისე თქვათ, როგორც თქვენამდე იუდეველებმა და ქრისტიანებმა თქვეს: {მოვისმინეთ და ვეურჩეთ}? პირიქით თქვით: {მოვისმინეთ და დავმორჩილდით, ჩვენო ღმერთო, მიმტევებელი ხარ შენ და შენთანაა მისაქციელი}, საჰაბებმა ალლაჰის და მისი შუამავლის ბრძანებას დაემორჩილნენ და თქვეს: მოვისმინეთ და დავმორჩილდით, ჩვენო ღმერთო, მიმტევებელი ხარ შენ და შენთანაა მისაქციელი. როდესაც ეს თქვეს მუსლიმებმა, მათმა ენებმა წარმოთქვა ეს და დამორჩილდა მათი გულები; ამის კვალობაზე ალლაჰმა გარდმოავლინა შუამავლის და მისი უმმეთის შესაქებად სიტყვები: {ირწმუნა შუამავალმა, რაც გარდმოევლინა მას მისი ღმერთისგან და ირწმუნეს მორწმუნეებმა} მათი ენები და გულები დამორჩილდა ალლაჰის ბრძანებას. {ყველამ ირწმუნა ალლაჰის, მისი ანგელოზების, მისი წიგნების და მისი შუამავლების, არ განვასხვავებთ მისი შუამავლებისგან არცერთს}. პირიქით გვწამს ყველა მათგანის {თქვეს: მოვისმინეთ} შენი სიტყვები, {და დავმორჩილდით} შენს ბრძანებას, და ვითხოვთ {ჩვენო ღმერთო, მიმტევებელი ხარ შენ} შენს პატიებას, {და შენთანაა მისაქციელი}, დასაბრუნებელი, როდესაც იქნება განკითხვის დღე. როდესაც ასე მოიქცნენ ისინი და ხმამაღლა წარმოთქვეს სიტყვებით ის, რაც მათ ებრძანათ მოსმენა და მორჩილება ალლაჰის ბრძანების; უზენაესმა ალლაჰმა შეუმსუბუქა ამ უმმეთს, გააუქმა აიათი და გარდმოავლინა სიტყვები: {ალლაჰი არცერთ სულს არ აკისრებს იმაზე მეტს, რაც მას შეუძლია}, თავისი ძალით, მორჩილებით და განსჯით, {მისია} მადლი {რაც მოიხვეჭა} რა სიკეთეც აკეთა, {და მის წინააღმდეგაა} სასჯელი {რაც ჩაუდენია} ცოდვა და დანაშაული, ალლაჰი არავის არ დასჯის სხვისი ცოდვების გამო და არც იმის გამო, რასაც მას ჩასჩურჩულებს მისი სული. {ჩვენო ღმერთო, არ მოგვკითხო} არ დაგვსაჯო, {თუ დაგვავიწყდა} და არ გაგვხსენებია, {ან შევცდით} მივატოვეთ სიმართლე შეუგნებლად, ალლაჰმა მათი ვედრება ისმინა და თქვა: დიახ, მე ეს გავაკეთე. {ჩვენო ღმერთო, არ გვატვირთო ჩვენ ტვირთი} სირთულედ და ბარგად, {როგორც ატვირთე მათ, ვინც ჩვენზე წინ იყვნენ} ებრაელები და სხვები, ალლაჰმა ისმინა მათი ვედრება და თქვა: დიახ, მე ეს გავაკეთე. {ღმერთო ჩვენო, არ გვატვირთო ის, რისი ძალაც არ შეგვწევს} პასუხისმგებლობა, განსაცდელი და ბრძანებები, რომლის შესრულებაც არ შეგვიძლია, ალლაჰმა თქვა: დიახ მე ეს გავაკეთე, {მოგვიტევე}, ჩვენი ცოდვები და წაგვიშალე ისინი, {გვაპატიე} ჩვენი ცოდვები, დაგვიფარე ისინი და არ მოგვკითხო მათ გამო, {და შეგვიწყალე ჩვენ} შენი დიდი მოწყალებით, {შენ ხარ ჩვენი ბატონი} ხელმწიფე, {და შეგვეწიე} არგუმენტებით და მათზე გამარჯვებით, {ურწმუნო ხალხის წინაშე} მათთან ბრძოლის და ჯიჰადის დროს, ალლაჰმა ისმინა მათი ვედრება და თქვა: დაიხ, მე ეს გავაკეთე.