الشرح

प्रेषित (अल्लाहचे शांती आणि आशीर्वाद त्याच्यावर असो) म्हणाले की आपल्यापूर्वीच्या लोकांमध्ये एक राजा होता, आणि त्याच्याकडे एक जादूगार होता, जादूगार म्हातारा झाला तेव्हा त्याने राजाला सांगितले: मी आता वृद्ध झालो आहे, तुम्ही माझ्याकडे एक तरुण मुलगा पाठवा, मी त्याला जादू शिकवतो. राजाने त्या जादूगाराकडे एक तरुण मुलगा पाठवला, जेणेकरून तो त्याला जादू शिकवेल, त्या तरुणाला जादूगाराकडे जाताना रस्त्यात एक राहिब भेटत असे, एकदा तो राहिब जवळ बसला आणि त्याचे बोलणे ऐकले, ते त्याला आवडले, मग तो जेव्हा जेव्हा जादूगाराकडे जायचा, तेव्हा आधी राहिब जवळ बसायचा, जादूगाराकडे उशिरा पोहोचला की जादूगार त्याला मारायचा, त्या तरुणाने ही गोष्ट राहिबला सांगितली, राहिब म्हणाला: जेव्हा तुला जादूगाराची भीती वाटेल तेव्हा सांग की मला घरच्यांनी थांबवले होते, आणि जेव्हा घरच्यांची भीती वाटेल तेव्हा सांग की मला जादूगाराने थांबवले होते, अशाच रीतीने वेळ जात होता, एके दिवशी तो एका मोठ्या प्राण्याकडे आला, ज्याने लोकांचा रस्ता अडवला होता, तेव्हा त्या तरुणाने म्हटले:आज मी जाणून घेईन की जादूगार चांगला की राहिब चांगला? त्याने एक दगड उचलला आणि म्हणाला: अल्लाह! जर राहिबचे कार्य तुला जादूगाराच्या कार्यापेक्षा अधिक प्रिय असेल, तर या जनावराला मार, म्हणजे लोक पुढे जाऊ शकतील, मग त्याने दगड फेकला आणि त्या जनावराचा वध झाला, आणि लोक पुढे गेले, त्यानंतर तो राहिबकडे आला आणि त्याला सर्व सांगितले, राहिबने त्याला म्हटले: बाळा आज तू माझ्यापेक्षा श्रेष्ठ झाला आहेस, तुझी अवस्था ज्या मकामला पोहोचली आहे ती मी पाहत आहे, आणि नक्कीच तुझी परीक्षा होणार आहे, तर जर तुझी परीक्षा झाली, तर माझा उलगडा करू नकोस, आणि तो मुलगा अल्लाहच्या आदेशाने आंधळ्यांना व बरगंड (कुष्ठ) झालेल्यांना बरे करत असे, आणि लोकांचे इतर सर्व आजारही दूर करत असे, राजाच्या दरबारी असलेल्या एका व्यक्तीने ज्याची दृष्टी गेली होती, हे ऐकले, तो बरीच भेटवस्तू घेऊन त्या मुलाकडे आला आणि त्याला म्हणाला: इथे जे काही भेटवस्तू आहेत, त्या सगळ्या तुझ्याच आहेत, जर तू मला बरा केलेस तर. त्याने म्हटले: मी कोणालाही बरा करू शकत नाही, खरं तर अल्लाच आरोग्य देतो, जर तू अल्लावर विश्वास ठेवशील, तर मी अल्लाला प्रार्थना करीन आणि तो तुला बरा करेल, मग त्याने अल्लावर विश्वास ठेवला, आणि अल्लाने त्याला बरे केले, त्यानंतर तो राजाकडे आला आणि पूर्वीप्रमाणे त्याच्या समोर बसला, राजाने त्याला विचारले: तुला दृष्टी कोणी परत दिली? त्याने उत्तर दिले: माझ्या प्रभूने, राजा म्हणाला: माझ्याशिवाय तुझा दुसरा प्रभू आहे का? त्याने म्हटले:माझा आणि तुझा प्रभू अल्लाह आहे. मग त्याने त्याला पकडले आणि सतत त्याला यातना देत राहिला, तोपर्यंत की त्याने त्या मुलाचा पत्ता सांगितला, मुलाला आणले गेले, आणि राजाने त्याला म्हटले: अरे मुला तुझ्या जादूने इतकी कमाल केली आहे की तू जन्मान्धांना आणि कोढरोग्यांना बरे करतोस, आणि हेही करतोस, तेही करतोस. त्याने म्हटले:मी कोणालाही बरे करत नाही, खरे तर अल्लाच आरोग्य देतो, तेव्हा राजाने त्याला पकडले आणि सतत यातना दिल्या, अखेर त्याने राहिबचा पत्ता सांगितला. साधूला आणले गेले आणि त्याला सांगितले: आपल्या धर्माचा त्याग कर,पण त्याने नकार दिला,मग आरी मागवली गेली, आणि ती त्याच्या डोक्याच्या मधोमध ठेवली गेली, आणि त्याचे डोके दोन तुकड्यांत कापले गेले. मग राजाच्या सहकाऱ्याला आणले गेले आणि त्याला सांगितले: आपल्या धर्माचा त्याग कर, पण त्याने नकार दिला, म्हणून त्याच्या डोक्याच्या मधोमध आरी ठेवली गेली, आणि त्याचे डोके दोन भागांत चिरले गेले. मग मुलाला आणले गेले आणि त्याला सांगितले: आपल्या धर्माचा त्याग कर, पण त्याने नकार दिला, त्यामुळे त्याला तीन ते दहा जण असलेल्या त्याच्या साथीदारांच्या ताब्यात देण्यात आले. त्याने म्हटले: याला अमुक-तमुक पर्वतावर घेऊन जा, आणि त्या पर्वतावर चढवा, जेव्हा तुम्ही शिखरावर पोहोचाल, तेव्हा तो आपल्या धर्माकडून परतला तर ठीक, नाहीतर त्याला खाली फेकून द्या, म्हणून ते त्याला घेऊन गेले आणि पर्वतावर चढू लागले. मग मुलगा म्हणाला: हे अल्लाह! तू ज्या प्रकारे इच्छितोस त्या प्रकारे मला त्यांच्यापासून वाचव, मग पर्वत त्यांच्या वर थरथरला आणि जोरात हलू लागला व ते कोसळले, आणि मुलगा चालत राजा जवळ आला. राजा त्याला म्हणाला: तुझ्या साथीदारांचे काय झाले? तो म्हणाला: अल्लाहने मला त्यांच्यापासून वाचवले. मग राजाने त्याला आपल्या काही माणसांच्या ताब्यात दिले आणि म्हणाला: हा मुलगा घेऊन जा, त्याला एका लहानशा होडीत बसवा, आणि समुद्राच्या मध्यभागी घेऊन जा, जर तो आपल्या धर्मातून परत फिरला तर ठीक, अन्यथा त्याला समुद्रात फेकून द्या. ते त्याला घेऊन गेले, मुलगा म्हणाला: हे अल्लाह! तू ज्या प्रकारे इच्छितोस त्या प्रकारे मला त्यांच्यापासून वाचव, तेव्हाच होडी उलटली आणि ते सारे बुडाले, आणि मुलगा चालत राजाकडे परत आला. राजा त्याला म्हणाला: तुझ्या साथीदारांचे काय झाले? तो म्हणाला: अल्लाहने मला त्यांच्यापासून वाचवले, तो मुलगा राजाला म्हणाला: मी जे सांगतो ते तू केल्याशिवाय तू मला मारू शकत नाहीस. तो म्हणाला: ते काय आहे? मुलगा म्हणाला: सर्व लोकांना मोकळ्या मैदानात एकत्र जमव, मला एका झाडाच्या खोडावर बांध, मग तरकशातील एक बाण घे, तो धनुष्यात ठेव, आणि असे म्हण: अल्लाहच्या नावाने, जो या मुलाचा पालनकर्ता आहे, आणि मग माझ्यावर बाण सोड. जर तू असे केलेस तर तू मला मारू शकशील, मग राजाने सर्व लोकांना एका ठिकाणी जमवले, त्याला झाडाच्या खोडावर बांधले, त्याच्या तरकशातील एक बाण घेतला, धनुष्यात ठेवला आणि म्हटले: अल्लाहच्या नावाने, जो या मुलाचा पालनकर्ता आहे, मग त्याने बाण सोडला, बाण त्याच्या कपाळाच्या बाजूस, डोळा आणि कान यांच्या मध्ये लागला, मुलाने हात त्या जागी ठेवला, आणि तो मरण पावला. लोक म्हणाले: आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो, आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो, आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो. मग राजाकडे येऊन त्याला सांगण्यात आले: तू ज्याची भीती बाळगत होतास, ते पाहिलेस का? अल्लाहची शपथ ज्याची तुला भीती होती तेच तुझ्यावर आले आहे लोक मुलाच्या मागे चालू लागले आहेत आणि सर्वजण त्याच्या परमेश्वरावर विश्वास ठेवू लागले आहेत, मग राजाने आदेश दिला की रस्त्यांच्या प्रवेशद्वारांवर मोठमोठे, लांबट असे खंदक खोदले जावेत आणि त्यामध्ये आग पेटवली जावी, त्याने म्हटले: जो आपल्या धर्मातून परत फिरणार नाही, त्याला या आगीत फेकून द्या. त्यांनी राजाच्या आदेशाप्रमाणे तसेच केले, इतक्यात एक स्त्री आपल्या मुलाला घेऊन आली, ती थांबली, मागे हटली आणि आगीत जाणे तिला कठीण वाटले, तेव्हा तिच्या बाळाने तिला सांगितले: अगं आई! धीर धर, निश्चितच तू सत्याच्या मार्गावर आहेस.