فوائد الحديث

คุณลักษณะของเหล่าเซาะฮาบะฮ์ในการเดินตามรอยของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม ในการละหมาด และพวกเขาไม่ขยับจากการยืนจนกระทั่งท่านกราบลงสุญูด

อิบนุ ดะกีก อัล-อีด กล่าวว่า: นี่คือหลักฐานแห่งช่วงเวลาแห่งความสงบนิ่ง ( الطمأنينة) อันยาวนานของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะสัลลัม

สำหรับผู้ตาม (มะอ์มูม) ในการละหมาดร่วมกับอิหม่ามนั้น มีสี่ลักษณะของการปฏิบัติตาม ดังนี้

1. การล่วงหน้า ( مسابقة): คือการที่มะอ์มูมเริ่มกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งก่อนอิหม่าม เช่น ก้มรุกูอ์ก่อนที่อิหม่ามจะรุกูอ์ หรือกราบสุญูดก่อนที่อิหม่ามจะกราบ ซึ่งการกระทำเช่นนี้ถือว่า หะรอม (ต้องห้าม) และหากผู้ตามจงใจล่วงหน้าโดยรู้ว่ามีข้อห้ามเช่นนั้น การละหมาดของเขาย่อมเป็นโมฆะ ไม่ว่าจะล่วงหน้าในส่วนหนึ่งของรุก่น หรือไปถึงรุก่นนั้นก่อนอิหม่ามก็ตาม และหากเป็นการล่วงหน้าใน ตักบีเราะตุลอิหฺรอม การละหมาดของเขาจะไม่เกิดผลสมบูรณ์ (ไม่ถือว่าละหมาดได้เริ่มต้น) และจำเป็นต้องละหมาดใหม่ทั้งหมด

2. การพร้อมกัน ( موافقة): คือการที่มะอ์มูมกระทำการละหมาดพร้อมกับอิหม่าม เช่น ก้มรุกูอ์พร้อมกัน กราบพร้อมกัน หรือยืนขึ้นพร้อมกัน ลักษณะเช่นนี้มี สถานะอย่างน้อยคือ مكروه (น่ารังเกียจ) และจากหลักฐานหลายประการชี้ว่าการทำเช่นนี้ก็เป็นสิ่งต้องห้ามเช่นกัน และหากผู้ตามกล่าว ตักบีเราะตุลอิหฺรอม พร้อมกับอิหม่าม การละหมาดของเขาจะไม่สมบูรณ์ และจำเป็นต้องทำใหม่เช่นกัน

3. การตามอย่างถูกต้อง ( متابعة): คือการที่มะอ์มูมกระทำการละหมาด หลังอิหม่าม โดยไม่ชักช้าเกินไป ซึ่งลักษณะนี้คือสิ่งที่ ชอบธรรมและสอดคล้องกับซุนนะฮ์ เป็นการปฏิบัติที่ถูกต้องตามซุนนะฮ์

4. การล่าช้า (تخلُّف):คือการที่มะอ์มูมล่าช้ากว่าอิหม่ามจนหลุดออกจากการตาม เช่น อิหม่ามรุกูอ์แล้วแต่มะอ์มูมยังคงยืนอยู่ จนกระทั่งอิหม่ามใกล้จะเงยขึ้นจากรุกูอ์ การกระทำเช่นนี้ ขัดต่อหลักซุนนะฮ์และถือว่าหะรอม เว้นแต่มีเหตุจำเป็น เช่น ความเจ็บป่วย หรือวัยชรา เป็นต้น