الشرح

حدیث مذکور به این معناست که هرگاه سجده نمودی، کف دستانت را بر زمین بگذار و دو ساعد خود را از زمین بالا و از پهلوها دور نگه دار. چون این حالت به تواضع نزدیک تر است و از حالت تنبلی و مشابهت با حیوانات دورتر می باشد. کسی که دستانش را در حالت سجده بر زمین فرش می کند، هیئتی همچون حیوانات وحشی به خود می گیرد و این وضعیت سبک شمردن نماز و عدم عنایت لازم به آن را نشان می دهد؛ و در حدیث میمونه رضی الله عنها در صحیح مسلم وارد شده که: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم به سجده می رفت چنان دست ها را از پهلوها دور نگه می داشت که اگر بزغاله ای قصد عبور داشت، می توانست عبور کند».