از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمود: «صَلَاةُ الرَّجُلِ فِي جَمَاعَةٍ تَزِيدُ عَلَى صَلَاتِهِ فِي بَيْتِهِ وَصَلَاتِهِ فِي سُوقِهِ بِضْعًا وَعِشْرِينَ دَرَجَةً، وَذَلِكَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لَا يَنْهَزُهُ إِلَّا الصَّلَاةُ، لَا يُرِيدُ إِلَّا الصَّلَاةَ، فَلَمْ يَخْطُ خَطْوَةً إِلَّا رُفِعَ لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ، حَتَّى يَدْخُلَ الْمَسْجِدَ، فَإِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ كَانَ فِي الصَّلَاةِ مَا كَانَتِ الصَّلَاةُ هِيَ تَحْبِسُهُ، وَالْمَلَائِكَةُ يُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِكُمْ مَا دَامَ فِي مَجْلِسِهِ الَّذِي صَلَّى فِيهِ، يَقُولُونَ: اللهُمَّ ارْحَمْهُ، اللهُمَّ اغْفِرْ لَهُ، اللهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ، مَا لَمْ يُؤْذِ فِيهِ، مَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ»: «نماز مرد در جماعت بر نمازش در خانه‌اش و نمازش در (محل کارش در) بازار بیست و چند درجه برتری دارد چنانکه اگر یکی از آنها خوب وضو بگیرد و سپس به مسجد بیاید و انگيزه‌ای جز نماز بلندش نکرده باشد و قصدی جز نماز نداشته باشد، گامی برنمی‌دارد مگر آنکه با آن یک درجه بر درجات او افزوده می‌شود و یک گناه از او پاک می‌شود تا آنکه وارد مسجد شود؛ و چون وارد مسجد شد تا وقتی که در انتظار نماز است، در حال نماز خواهد بود؛ و تا وقتی که یکی از شما در جایی باشد که در آن نماز خوانده است ملائکه بر او درود می‌فرستند و می‌گویند: ای الله او را مورد رحمت قرار ده، یا الله او را بیامرز، بارالها بر او بازگرد؛ تا وقتی که در آنجا آزار نرساند و تا وقتی که وضویش باطل نشود».