از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «صَلَاةُ الرَّجُلِ فِي جَمَاعَةٍ تَزِيدُ عَلَى صَلَاتِهِ فِي بَيْتِهِ وَصَلَاتِهِ فِي سُوقِهِ بِضْعًا وَعِشْرِينَ دَرَجَةً، وَذَلِكَ أَنَّ أَحَدَهُمْ إِذَا تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ، ثُمَّ أَتَى الْمَسْجِدَ لَا يَنْهَزُهُ إِلَّا الصَّلَاةُ، لَا يُرِيدُ إِلَّا الصَّلَاةَ، فَلَمْ يَخْطُ خَطْوَةً إِلَّا رُفِعَ لَهُ بِهَا دَرَجَةٌ، وَحُطَّ عَنْهُ بِهَا خَطِيئَةٌ، حَتَّى يَدْخُلَ الْمَسْجِدَ، فَإِذَا دَخَلَ الْمَسْجِدَ كَانَ فِي الصَّلَاةِ مَا كَانَتِ الصَّلَاةُ هِيَ تَحْبِسُهُ، وَالْمَلَائِكَةُ يُصَلُّونَ عَلَى أَحَدِكُمْ مَا دَامَ فِي مَجْلِسِهِ الَّذِي صَلَّى فِيهِ، يَقُولُونَ: اللهُمَّ ارْحَمْهُ، اللهُمَّ اغْفِرْ لَهُ، اللهُمَّ تُبْ عَلَيْهِ، مَا لَمْ يُؤْذِ فِيهِ، مَا لَمْ يُحْدِثْ فِيهِ». «نماز مرد در جماعت بر نمازش در خانه‌اش و نمازش در بازارش بیست و چند درجه برتری دارد آنگونه که اگر یکی از آنها وضو سازد، و نیکو وضو سازد، و سپس به مسجد بیاید و چیزی جز نماز او را نیاورده باشد، و قصدی جز نماز نداشته باشد، گامی برنمی‌دارد مگر آنکه با آن یک درجه بر درجات او افزوده می‌شود، و یک گناه از او پاک می‌شود تا آنکه وارد مسجد شود، و چون وارد مسجد شد تا وقتی که نماز او را نگه داشته باشد در حال نماز خواهد بود، و ملائکه تا وقتی که یکی از شما در محلی که در آن نماز خوانده نشسته باشد بر او درود می‌فرستند و می‌گویند: ای الله او را مورد رحمت قرار ده، ای الله او را بیامرز، ای الله بر او توبه پذیر. تا وقتی که در آنجا آزار نرساند و تا وقتی که وضویش باطل نشود».