‌لَيْسَ ‌المُؤْمِنُ ‌بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الفَاحِشِ وَلَا البَذِيءِ»: «مومن، طعنه‌زن، لعنت‌كننده، بددهن و بدرفتار [و بی شرم] نيست

‌لَيْسَ ‌المُؤْمِنُ ‌بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الفَاحِشِ وَلَا البَذِيءِ»: «مومن، طعنه‌زن، لعنت‌كننده، بددهن و بدرفتار [و بی شرم] نيست

از عبدالله بن مسعود ـ رضی الله عنه ـ روایت است که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «‌لَيْسَ ‌المُؤْمِنُ ‌بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الفَاحِشِ وَلَا البَذِيءِ»: «مومن، طعنه‌زن، لعنت‌كننده، بددهن و بدرفتار [و بی شرم] نيست».

[صحیح است] [به روایت ترمذی]

الشرح

پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ خبر داده است که شان مؤمن کامل الایمان این نیست که دربارهٔ اصل و نسب مردم عیب‌جویی کند و بسیار دشنام ‌دهد و لعنت ‌کند و کردار و گفتارش زشتی داشته باشد که منافی حیاست.

فوائد الحديث

نفی ایمان در نصوص شرعی تنها برای انجام کار حرام یا ترک واجب آمده است.

تشویق به حفظ اعضا و جوارح و پاک نگه داشتن آن از گناه، به ویژه زبان.

سندی می‌گوید: «آوردن صیغهٔ مبالغه‌ی (طَعّان و لَعّان) بر این دلالت دارد که طعن و لعن اگر کم باشد و علیه کسی که شایستهٔ آن است، به موصوف بودن به صفات اهل ایمان زیانی نمی‌رساند.

التصنيفات

اخلاق پسندیده, آداب صحبت كردن و سكوت كردن