از صُهَیب رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: «إِذَا دَخَلَ أَهْلُ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ، قَالَ: يَقُولُ اللهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى: تُرِيدُونَ شَيْئًا أَزِيدُكُمْ؟ فَيَقُولُونَ: أَلَمْ تُبَيِّضْ وُجُوهَنَا؟ أَلَمْ تُدْخِلْنَا الْجَنَّةَ وَتُنَجِّنَا مِنَ النَّارِ؟ قَالَ: فَيُكْشَفُ الْحِجَابُ، فَمَا أُعْطُوا شَيْئًا أَحَبَّ إِلَيْهِمْ مِنَ النَّظَرِ إِلَى رَبِّهِمْ عز وجل»: «وقتی بهشتیان وارد بهشت شوند، الله تبارک وتعالی می‌فرماید: می‌خواهید چیزی به نعمت‌های‌تان بیفزایم؟ پس می‌گویند: آیا چهره‌های‌مان را سفید نکردی؟ آیا ما را وارد بهشت نکردی و از دوزخ نجات ندادی؟ پس حجاب برداشته می‌شود و به این ترتیب به آنان چیزی داده نشده که نزد آنان محبوب‌تر از نگریستن به پروردگار‌شان عزوجل باشد».