فوائد الحديث

نووی می گوید: در این حدیث تشویق بر عجله نمودن در افطار است پس از تحقق غروب آفتاب، و این بدان معناست که امور امت اسلامی همواره منظم و بخیر می باشد تا زمانی که به این سنت پایبند باشند، و اگر آن را به تأخیر بیندازند، نشانۀ فسادیست که در آن قرار می گیرند.

بقای نیکی در مردم به علت پیروی از سنت است، و فساد امور متعلق به تغییر در سنت است.

مخالفت اهل کتاب و اهل بدعت، چون آنها افطار را به تعویق می اندازند.

ابن حجر می گوید: و در این حدیث علت آن را بیان می کند، المهلّب می گوید: حکمت در آن است که روز را بر شب اضافه نکند، و برای روزه دار آسانتر است و برای او قوت بیشتر می بخشد برای عبادت، علما بر این امر اتفاق نمودند که محل آن زمانیست که غروب آفتاب با رؤیت یا با خبر دادن دو نفر عادل صورت گیرد، و یا به قول ارجح به خبر دادن یک نفر عادل.

ابن حجر می گوید: هشدار: از بدعت های مذمومى که در این زمان وارد شده است، اذان گفتن دوم که در حدود یک سوم ساعت قبل از فجر در ماه رمضان صورت می گیرد، و همچنان خاموش نمودن چراغها که به اشارۀ نهی از خوردن و آشامیدن برای کسانی که می خواهند روزه بگیرند به زعم احتیاط در عبادت ایجاد نموده اند، و فقط بعضی از مردم از آن خبر دارند، و این کار آنان را بجای رسانده است که اذان را نمی گویند مگر بعد از غروب به اندازۀ که کاملا مطمین شوند که وقت داخل شده است، بنابراین در افطار تأخیر و در سحری تعجیل می نمایند، و با این کار خلاف سنت عمل نموده اند، لذا؛ انتظار خیر از آنان کم و شر در میان آنان افزایش یافته است، و الله المستعان.