فوائد الحديث

হাদীছটোত আবু তালহা আৰু চাহাবাসকলৰ ফজীলত বৰ্ণিত হৈছে, কাৰণ তেওঁলোকে আল্লাহৰ নিৰ্দেশ পোৱাৰ লগে লগে কোনো ধৰণৰ প্ৰশ্ন নকৰাকৈ সঁহাৰি দিছে। প্ৰকৃত মুছলিমৰ আচৰণ এনেকুৱাই হোৱা উচিত।

الخمر: (খামৰ) হৈছে এটা ব্যাপক নাম, প্ৰত্যেক নিচা জাতীয় বস্তু ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত।

ফাঝীখ কোৱা হয়, এনেকুৱা মদ যিটো পকা খেজুৰ আৰু পকিব ধৰা খেজুৰৰ মিশ্ৰণেৰে তৈয়াৰ কৰা হয়, জুইত গৰম নকৰাকৈ। البسر: কোৱা হয় পকিব ধৰা খেজুৰক।

ইবনু হাজাৰে মুহাল্লাবৰ উক্তি উল্লেখ কৰিছে, তেওঁ কৈছে যে, ৰাস্তাত মদ ঢালি দিয়াৰ কাৰণ হৈছে, যাতে সকলোৱে গম পায় যে, ইয়াক নিষিদ্ধ মানি লোৱা হৈছে, লগতে ইয়াক পৰিত্যাগ কৰা হৈছে। এইটোৱে হৈছে অন্যতম কল্য়াণকৰ উপায়, বাটৰুৱাক কষ্ট দিয়াৰ কাৰণে ঢালি দিয়া হোৱা নাছিল।

হাদীছটোত এই কথা স্পষ্ট হৈছে যে, বান্দাসকলৰ প্ৰতি আল্লাহ অত্যন্ত দয়ালু। কাৰণ বিধান অৱতীৰ্ণ হোৱাৰ পূৰ্বে কৰা কাম সম্পৰ্কে তেওঁ জবাবদিহি নকৰিব।

সৰ্বশক্তিমান আল্লাহে মদ হাৰাম কৰিছে। কাৰণ ইয়াৰ ভিতৰত বহুতো ক্ষতি আছে, বিবেক বুদ্ধিৰ ক্ষতি আৰু ধন-সম্পদৰো ক্ষতি। এই মাদক দ্ৰৱ্য সেৱন কৰি মাতাল হৈ মানুহে বহুতো গুনাহৰ কামত জৰিত হয়।