الشرح

جویریه رضی الله عنها خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم به هنگام نماز صبح ایشان را ترک نموده و به وقت چاشت نزد ایشان بازگشته و او را در حال ذکر دیده است؛ پس به او خبر داده که بعد از وی چهار کلمه بر زبان آورده که اگر با آنچه جویریه گفته مقایسه شود، در اجر و پاداش با آنها برابری خواهد کرد یا از نظر وزن سنگین تر خواهند بود؛ سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم این کلمات را بیان می نماید: «سُبْحَانَ الله وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ، وَرِضَا نَفْسِهِ، وَزِنَةَ عَرْشِهِ، وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ» یعنی تسبیح و ستایش زیادی به اندازه ی تعداد مخلوقات که البته تعداد آنها را جز الله کسی نمی داند؛ تسبیح و ستایشی که الله متعال را راضی و خشنود گرداند و وزن آن - اگر محسوس باشد - به سنگینی عرش بوده و مستمر و دائمی و از بین نرفتی باشد.