الشرح

ណាពី ﷺ បានចេញពីផ្ទះភរិយារបស់លោក គឺអ៊ុមមុលមុមីនីន ជូវ៉ៃរីយ៉ះ رضي الله عنها នៅពេលព្រឹកព្រលឹម បន្ទាប់ពីលោកសឡាតស៊ូពុសរួច ខណៈដែលនាងកំពុងអង្គុយនៅកន្លែងសឡាតរបស់នាង។ បន្ទាប់មក លោកបានត្រឡប់មកវិញនៅពេលថ្ងៃត្រង់ ខណៈដែលនាងនៅអង្គុយត្រង់កន្លែងរបស់នាងដដែល។ ពេលនោះ លោកបានសួរថា៖ តើអូននៅតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចពេលដែលបងចាកចេញទៅឬ? នាងឆ្លើយថា៖ ចាស៎ ពិតមែនហើយ។ ណាពី ﷺ ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា៖ បន្ទាប់ពីបងចេញទៅ បងបានសូត្រនូវពាក្យពេចន៍បួនឃ្លាចំនួនបីដង។ ប្រសិនបើគេប្រៀបធៀបផលបុណ្យនៃពាក្យពេចន៍ទាំងនោះជាមួយនឹងអ្វីដែលអូនបានអង្គុយសូត្រពេញមួយព្រឹកនេះ ប្រាកដជាវាមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាង។ ពាក្យទាំងនោះគឺ៖ سُبْحَانَ الله وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ ، وَرِضَا نَفْسِهِ ، وَزِنَةَ عَرْشِهِ ، وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ (អល់ឡោះជាម្ចាស់មហាបរិសុទ្ធ។ រាល់ការសរសើរទាំងឡាយ គឺតាមចំនួននៃអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្កើត តាមការពេញចិត្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ទម្ងន់ដូចនឹងអារ៉ស្ហ(បល្ល័ង្ក)របស់ទ្រង់ និងច្រើនដូចទឹកប៉ាកកាកត់ត្រាបន្ទូលរបស់ទ្រង់)។ មានន័យថា៖ អល់ឡោះជាម្ចាស់មហាបរិសុទ្ធ ទ្រង់ដ៏មហាខ្ពង់ខ្ពស់ ស្អាតស្អំពីភាពខ្វះខាតទាំងឡាយ។ រាល់ការសរសើរទាំងឡាយ ជាការសរសើរដ៏ស្រស់បំព្រងដែលទ្រង់បានបង្ហាញនោះ គឺគឺតាមចំនួននៃអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្កើត ដោយគ្មាននរណាម្នាក់អាចរាប់ចំនួនរបស់វាបានឡើយក្រៅពីអល់ឡោះ។ តាមការពេញចិត្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ នោះគឺជាទំហំនៃសេចក្តីពេញចិត្តនៃទ្រង់អំពីអ្នកបម្រើដែលទ្រង់ពេញចិត្ត ហើយវាគឺជាអ្វីដែលមិនអាចកំណត់បានឡើយ។ ដោយទម្ងន់ដូចនឹងអារ៉ស្ហ(បល្ល័ង្ក)របស់ទ្រង់ ដែលជាការបង្កើតដ៏ធំបំផុត និងធ្ងន់បំផុត។ និងច្រើនដូចទឹកប៉ាកកាកត់ត្រាបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ខណៈដែលបន្ទូលរបស់អល់ឡោះគឺមិនអាចគណនាអស់ និងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។ វារួមបញ្ចូលទិដ្ឋភាពទាំងបីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ នោះគឺបន្ទូលរបស់អល់ឡោះដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងចំនួន គុណលក្ខណៈ និងវិសាលភាពឡើយ។ ប៉ុន្តែក្នុងន័យនេះគឺចង់បង្ហាញពីចំនួនដ៏ច្រើន ព្រោះលោកចាប់ផ្តើមដោយលើកឡើងនូវវត្ថុដែលមានចំនួនច្រើន គឺចំនួននៃការបង្កើតរបស់ទ្រង់ បន្ទាប់មកលើកឡើងពីអ្វីដែលកាន់តែមានឋានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ គឺសេចក្តីពេញចិត្តរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ បន្ទាប់មកទម្ងន់នៃវត្ថុដ៏ធំបំផុត គឺអារ៉ស្ហ(បល្ល័ង្ក)បល្ល័ង្ក។ ដូច្នេះ ទីមួយគឺលើបរិមាណ និងចំនួន ទីពីរគឺលើគុណលក្ខណៈ ហើយទីបីគឺលើវិសាលភាព និងទម្ងន់។