إعدادات العرض
Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, на неговата сеџда изговараше: „Аллахумме-гфир ли зенби куллеху: диккаху ве џиллеху, ве еввелеху ве ахиреху, ве…
Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, на неговата сеџда изговараше: „Аллахумме-гфир ли зенби куллеху: диккаху ве џиллеху, ве еввелеху ве ахиреху, ве ʿаланијетеху ве сирреху. (Аллаху мој, прости ми ги сите мои гревови – малите и големите, и првите и последните, и јавните и скриените!)“
Ебу Хурејре, Аллах нека е задоволен со него, раскажува дека Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, на неговата сеџда изговараше: „Аллахумме-гфир ли зенби куллеху: диккаху ве џиллеху, ве еввелеху ве ахиреху, ве ʿаланијетеху ве сирреху. (Аллаху мој, прости ми ги сите мои гревови – малите и големите, и првите и последните, и јавните и скриените!)“
الترجمة
العربية বাংলা Bosanski English Español فارسی Français Bahasa Indonesia Русский Tagalog Türkçe اردو 中文 हिन्दी Hausa Kurdî Português සිංහල Kiswahili অসমীয়া Tiếng Việt ગુજરાતી Nederlands മലയാളം Română Magyar ქართული Moore ไทย తెలుగు मराठी Українська ਪੰਜਾਬੀ دریالشرح
Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, правел дова додека бил ничкум на сеџда со следниве зборови: „Аллаху мој, прости ми ги сите мои гревови“ – значи: покриј ги и заштити ме од нивните последици, така што ќе ми простиш, ќе ми преминеш и нема да ме казниш. „Сите“ – односно: – „малите“: ситните и незначителните, – „големите“: сериозните и многубројните, – „првите“: најрано сторените, – „последните“: најновите, – „јавните и скриените“: сѐ, вклучувајќи го и она што го знам и што не го знам, и она што само Ти го знаеш.فوائد الحديث
Ибн ел-Кајим рекол: „Барањето прошка за гревовите – малите и големите, ситните и крупните, првите и последните, и тајните и јавните – претставува севкупно и сеопфатно обраќање, со кое покајанието ги опфаќа и гревовите што човекот ги знае, и оние кои не ги знае.“
Се вели дека зборот „малите“ е ставен пред „големите“, затоа што молителот се издигнува степен по степен во своето барање. Друга причина е и затоа што големите гревови често произлегуваат од постојаното потценување на малите и небрежноста кон нив – па тие да се како средство што водат до поголемите гревови. А секое средство заслужува да се спомне прво, за да се потврди и за да се отстрани.
Во овие зборови се огледа искрената понизност кон Возвишениот Аллах, како и упатување молба за прошка за секој грев – без разлика дали е мал или голем.
Ен-Невави вели: „Овој хадис е доказ за препорачаноста довата да се потврдува и збогатува со повеќе изрази – дури и кога некои од нив по смисла би биле доволни самостојно.“