از ابو ذر رضی الله عنه روایت است: از پيامبر - صلى الله عليه و سلم - در مورد آنچه كه از پروردگارش روايت كرده، می فرماید که او فرمود: «اى بندگانم، من ظلم را بر خويش حرام كرده ام و آن را هم در بين شما حرام كرده ام، پس به همديگر ظلم نكنيد، اى بندگانم، همۀ شما گمراه هستيد مگر كسى را که من هدايت کنم، پس از من طلب هدايت كنيد تا شما را هدايت کنم، اى بندگانم همۀ شما گرسنه استيد مگر كسى كه من او را طعام دهم، پس از من طلب طعام كنيد تا شما را طعام دهم، اى بندگانم، همه شما عريان ( لخت ) هستيد مگر كسى را كه توسط لباس پوشاندم، پس از من طلب لباس كنيد تا به شما لباس دهم، اى بندگانم، شما در شب و روز گناه مى كنيد و من تمامى گناهان را مى بخشم، پس از من طلب آمرزش كنيد شما را مى آمرزم، اى بندگانم، زيان شما به من نمى رسد تا مرا زيان رسانيد، و نفع شما به من نمى رسد تا مرا يارى رسانيد، اى بندگانم، اگر اولين و آخرين شما و همه انسان ها و جنى هاى شما، مانند قلب باتقواترين مردى از شما باشند، چيزى به مُلک وپادشاهى من زياد نمى شود، اى بندگانم، اگر اولين و آخرين شما و همه انسان ها و جنى هاى شما، مانند قلب گناهکارترين مردى از شما باشند، چيزى از مُلک وپادشاهى من كم نمى شود، اى بندگانم، اگر اولين و آخرين شما و همه انسان ها و جنى هاى شما در يک مكان با هم از من طلب كنند، و خواست هر كدام از آنان را برآورده سازم چيزى از آنچه كه نزد من وجود دارد كم نمى شود مگر همانند كم شدن آب بحری كه سوزنى وارد آن شود، اى بندگانم، بطور قطعى من اعمال شما را مى شمارم (و ثبت مى كنم) سپس جزاى آنها را به شما مى دهم، پس هر كسى خيرى حاصل كرد، الله را ستايش كند، و هر كسى غير آن حاصل كرد، فقط نفس خود را ملامت كند».