فوائد الحديث

ความรักของบรรดาเศาะหาบะฮ์ (รอดิยัลลอฮุ อันฮุม) ต่อความดีงาม และความปรารถนาของพวกเขาที่จะทำความดี รวมถึงการเจริญรอยตามแบบอย่างของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม.

ความเรียบง่ายและความง่ายดายของบทบัญญัตินี้ ซึ่งนำมาจากแบบอย่างและการปฏิบัติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม

ความดีงามและความจำเริญอยู่ที่การปฏิบัติตามแบบอย่างของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และปฏิบัติตามบริบทของท่านอันทรงเกียรติ

ห้ามมิให้ตนเองเคร่งเครียดในการทำอิบาดะฮ์มากเกินกว่าที่ตนเองจะทนได้ และนี่คือกรณีของผู้ที่ทำอุตริกรรมในศาสนา

อิบนุฮะญัรกล่าวว่า: การยึดมั่นในความเข้มงวดเกินไปในการทำอิบาดะฮฺ (การปฏิบัติศาสนกิจ) นำไปสู่ความเหนื่อยหน่าย ซึ่งอาจตัดขาดจากรากฐานของการอิบาดะฮฺโดยสิ้นเชิง และการยึดติดกับการปฏิบัติแต่เพียงข้อบังคับ และการละทิ้งสุนนะฮฺ (การปฏิบัติเสริม) อาจนำไปสู่ความเกียจคร้านและไม่กระตือรือร้นในการทำอิบาดะฮฺ และทางที่ดีที่สุดคือทางสายกลางในทุกสิ่ง.

ในเรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงการติดตามศึกษาสภาพความเป็นอยู่ของผู้ใหญ่ (อัลอะกาบิร) เพื่อเอาการกระทำของพวกเขา เป็นแบบอย่างและเมื่อไม่สามารถรับรู้สิ่งเหล่านี้จากบุรุษได้ ก็อนุญาตให้ค้นหาความรู้นั้นจากสตรีได้.

ในหะดีษนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการตักเตือน การสอนประเด็นปัญหาทางวิชาความรู้ และการอธิบายบทบัญญัติแก่ผู้ที่มีหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ (มุกัลลัฟ) รวมถึงการขจัดความคลุมเครือหรือข้อสงสัยให้แก่ผู้ที่ใช้ความพยายามในการศึกษาหาความรู้ (มุจตะฮิด).

คำสั่งให้ปฏิบัติศาสนกิจด้วยความนุ่มนวลและความพอเหมาะพอควร พร้อมทั้งรักษาการปฏิบัติในสิ่งที่เป็นข้อบังคับ (ฟะรออิฎ) และการปฏิบัติเสริม (นะวาฟิ้ล) เพื่อให้มุสลิมคำนึงถึงสิทธิของเขาที่ต้องปฏิบัติต่อผู้อื่น

ในหะดีษนี้ชี้ให้เห็นถึงความประเสริฐของการแต่งงานและการสนับสนุนให้แต่งงาน