الشرح

Сафарларнинг бирида Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам Аммор ибн Ёсирни юмуш билан бир ерга жўнатади. Ўшанда у жимоъ қилгани ёки шаҳват билан маний тушгани учун жунуб бўлиб қолади ва ювинишга сув топа олмайди. У кичик бетаҳоратликдан таяммум қилиш мумкинлигини билар, аммо, жанобатдан покланиш учун таяммум қилиш жоизлигини билмас эди. Шу боис ижтиҳод қилди ва сувга қиёслаб, кичик бетаҳоратликдан покланиш учун таяммум қилинганда баъзи таҳорат аъзоларига тупроқ суртилгани каби, жанобатдан покланиш учун ҳам бутун баданни тупроққа белаш керак деб ўйлади ва ерга ағанаб, бутун баданини тупроққа белаб, сўнг намоз ўқиди. Бироқ ўз ижтиҳодига биноан қилган бу амалидан кўнгли хижил бўлиб, Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузур-ларига келгач бу ҳақда У зотга хабар беради. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бутун баданингни тупроққа белашинг ўрнига икки қўлингни бир марта ерга уриб, сўнг чап қўлинг билан ўнг қўлинг устига ва икки кафтинг ҳамда юзингга суртишинг кифоя қиларди деган мазмунда кўрсатма берадилар.