فوائد الحديث

მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) დარიგებათა განსხვავებულობა მისი საჰაბებისთვის ეფუძნებოდა მის ცოდნას მათი მდგომარეობის შესახებ და იმაზე, რაც თითოეულ მათგანს შეეფერებოდა. ძლიერისთვის შესაფერისი იყო ჯიჰადი, მლოცველისთვის — თაყვანისცემა, სწავლულისთვის — ცოდნა და ასე შემდეგ.

იბნ ჰაჯარ ალ-ასყალანიმ თქვა სიტყვებთან დაკავშირებით: «„ყოველი თვის სამდღიანი მარხვა“, რომ, სავარაუდოდ, იგულისხმება „თეთრი“ დღეები, ანუ ჰიჯრის კალენდრის მიხედვით მე -13 , მე -14 და მე -15 დღეები».

იბნ ჰაჯარ ალ-ასყალანიმ თქვა: «ეს მიუთითებს იმაზე, რომ ვინმე, ვინც დარწმუნებული არ არის, შეძლებს თუ არა ღამით გაღვიძებას, სასურველია ვითრის ლოცვა ძილის წინ შეასრულოს».

ამ სამი საქმის მნიშვნელობას ადასტურებს ის ფაქტი, რომ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ისინი თავის ასჰაბებთაგან რამდენიმეს დაუბარა.

იბნ დაყიიყ ალ-'იდმა თქვა სიტყვებთან დაკავშირებით „ორი რაქათი ად-დუჰა“: «შესაძლოა, აქ მითითებულია მინიმალური რაოდენობა, რომლის შესრულებაც ადასტურებს ამ ქმედების მნიშვნელობას. ამაში არის მინიშნება დუჰას ლოცვის სასურველობაზე და იმაზე, რომ მისი მინიმალური რაოდენობა ორი რაქათია».

დუჰა ლოცვის დრო იწყება დაახლოებით მზის ამოსვლიდან თხუთმეტი წუთის შემდეგ და გრძელდება შუადღემდე ათი წუთით ადრე. მისი მინიმალური რაოდენობაა ორი რაქათი, ხოლო მაქსიმალურ რაოდენობასთან დაკავშირებით არსებობს განსხვავებული მოსაზრებები: ზოგიერთი მიიჩნევს, რომ ზღვარი არის რვა რაქათი, ხოლო სხვები თვლიან, რომ რაოდენობა შეუზღუდავია.

ვითრის ლოცვის დრო იწყება ღამის ლოცვის (იშას) შემდეგ და გრძელდება განთიადამდე. მისი მინიმალური რაოდენობაა ერთი რაქათი, ხოლო მაქსიმალური — თერთმეტი რაქათი.