الشرح

ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਵਾਜਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੋਮਿਨ ਸਾਰਾ ਭਲਾਈ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਮੋਮਿਨ ਆਪਣੇ ਇਮਾਨ, ਹੌਸਲੇ, ਮਾਲ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵਿਚ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮੋਮਿਨ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਕ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਫਿਰ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਮੋਮਿਨ ਨੂੰ ਇਹ ਵਸੀਆਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਦੁਨਿਆ ਤੇ ਆਖ਼ਰਤ ਦੇ ਨਫੇ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਜੀਬ ਵਜੀਲੇ (ਸਬਬ) ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੇ, ਨਾਲ ਹੀ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰੇ, ਉਸ ਤੋਂ ਮਦਦ ਮੰਗੇ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਤਵੱਕੁਲ ਰਖੇ। ਫਿਰ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਦੁਨਿਆ ਤੇ ਆਖ਼ਰਤ ਵਿਚ ਨਫਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਲਸੀਪਨ, ਸੁਸਤਪਨ ਅਤੇ ਕਾਹਲੀ ਦਿਖਾਉਣ ਤੋਂ ਮਨ੍ਹਾਂ ਫਰਮਾਇਆ। ਜੇਕਰ ਮੋਮਿਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰੇ, ਵਜੀਬ ਸਬਬ ਅਖਤਿਆਰ ਕਰੇ, ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਮਦਦ ਮੰਗੇ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਭਲਾਈ ਦੀ ਦੋਆ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਉਸ ਲਈ ਵਧੀਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਅਤੇ ਇਹ ਯਕੀਨ ਰਖੇ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਮੁਸੀਬਤ ਆ ਪਏ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ ਨਾ ਕਹੇ: "ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਇਹ ਕੀਤਾ ਹੋਂਦਾ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ"; ਕਿਉਂਕਿ "ਕਾਸ਼" ਕਹਿਣਾ ਤਕਦੀਰ 'ਤੇ ਇਤਿਰਾਜ਼ ਅਤੇ ਗੁਜ਼ਰੀ ਹੋਈ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਨਾ — ਇਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇੱਕ ਮੋਮਿਨ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪੂਰੇ ਸੁਪੁਰਦਗੀ ਅਤੇ ਰਜ਼ਾਮੰਦੀ ਨਾਲ ਕਹੇ: **"ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਚਾਹਿਆ, ਉਹੀ ਕੀਤਾ।"** ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਵਾਪਰਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਪਰਿਆ ਜਿਵੇਂ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਚਾਹਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜੋ ਚਾਹੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਟਾਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ।