از اسامه بن زید رضی الله عنه روایت است که گفتند: به وی گفته شد: آیا نزد عثمان نمی روی و با او صحبت نمی کنی؟ فرمود: شما می بینید که من با او حرف نمی زنم مگر اینکه شما را می شنوانم، به الله سوگند پنهانی با او صحبت کردم، بدون اینکه دری را باز کنم و دوست ندارم اولین کسی باشم که آن را باز نمایم، و به هیچ کسی نمی گویم که بر من امیری بود: او بهترین مردم است پس از این که از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می فرمودند: «يُؤتَى بِالرَّجُل يَومَ القِيَامَة فَيُلْقَى في النَّار، فَتَنْدَلِقُ أَقْتَاب بَطْنِه فَيدُورُ بِهَا كَمَا يَدُورُ الحِمَارُ فِي الرَّحَى، فَيَجْتَمِع إِلَيه أَهلُ النَّارِ، فَيَقُولُون: يَا فُلاَنُ، مَا لَكَ؟ أَلَم تَكُ تَأمُرُ بِالمَعرُوف وَتَنْهَى عَن المُنْكَر؟ فيقول: بَلَى، كُنتُ آمُرُ بِالمَعرُوف وَلاَ آتِيهِ، وَأَنهَى عَن المُنكَر وَآتِيهِ». «روز قيامت مردی را می آورند و در دوزخ می اندازند؛ روده هايش پاره می شود و در آتش می ريزد. و او مانند الاغی که به دور آسياب می چرخد، پيرامون آن می گردد. دوزخيان در اطراف او جمع می شوند و به او می گويند: فلانی، چرا چنين وضعيتی داری؟ مگر تو امر به معروف و نهی از منکر نمی کردی؟! می گويد: بله، من به کارهای نيک و پسنديده امر می کردم و خود آنها را انجام نمی دادم و از منکر و کارهای زشت باز می داشتم، اما خود آنها را انجام می دادم».