از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که می گوید: ما شتران مان را نوبتی برای چرانیدن می برديم. روزی که نوبت من بود، بعد از چراندن شتران و در آخر روز آنها را به خوابگاه شان بردم و نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم رفتم که ايشان را ايستاده درحال سخن با مردم یافتم و به اين قسمت از سخنانش رسيدم که فرمودند: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يَتَوَضَّأُ فَيُحْسِنُ وُضُوءَهُ، ثُمَّ يَقُومُ فَيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ، مُقْبِلٌ عَلَيْهِمَا بِقَلْبِهِ وَوَجْهِهِ، إِلاَّ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» «هیچ مسلمانی نیست که خوب وضو بگيرد و دو رکعت نماز با حضور قلب و توجه کامل (خشوع و خضوع) بجا آورد، مگر اینکه بهشت بر او واجب می گردد». عقبه رضی الله عنه م فرماید: گفتم: چه سخن خوبی است. ناگهان شخصی که روبرويم بود، گفت: سخن قبلی بهتر از اين بود؛ چون دقت کردم، ديدم عمر بن خطاب رضی الله عنه است. وی ادامه داد و فرمود: من ديدم که هم اکنون آمدی؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم (قبل از این) فرمودند: «مَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ يَتَوَضَّأُ فَيُبْلِغُ - أَو فَيُسْبِغُ - الْوَضُوءَ، ثُمَّ يَقُولُ: أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ، إِلاَّ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةُ، يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاءَ». «هیچ یک از شما نیست که به طور کامل وضو بگيرد و سپس بگوید: "اشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أنَّ محمداً عبدالله و رسوله" مگر اینکه دروازه های هشتگانه ی بهشت برای او باز می شوند تا از هر کدام بخواهد وارد شود».