فوائد الحديث

শিক্ষকে ছাত্ৰক শিকোৱাৰ সময়ত তাক উৎসাহিত কৰিবলৈ তথা সতৰ্ক কৰিবলৈ তাৰ কান্ধত হাত ৰখা উচিত।

সেই ব্যক্তিকো প্ৰথমে উপদেশ আৰু দিশ-নিৰ্দেশনা দিয়া উচিত, যিয়ে এইটো নিবিচাৰে।

নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামৰ প্ৰশিক্ষণ পদ্ধতি অত্যন্ত প্ৰশংসনীয় আছিল, তেখেতে উপযুক্ত উদাহৰণৰ জৰিয়তে বুজাই দিছিল। যেনে- তেখেতে কৈছেঃ "পৃথিৱীত এনেকৈ জীৱন-যাপন কৰা, যেনিবা তুমি এজন অচিনাকি অঘৰী ব্যক্তি অথবা ভ্ৰমণত থকা ব্যক্তি।"

আখিৰাতৰ প্ৰতি ভ্ৰমণৰ ক্ষেত্ৰত মানুহৰ শ্ৰেণী বিভিন্ন ধৰণৰ। পৃথিৱীৰ মোহ-মায়া পৰিত্যাগৰ ক্ষেত্ৰত অচিনাকি অঘৰী লোকৰ তুলনাত ভ্ৰমণকাৰীৰ ধাপ সৰ্বোচ্চ।

আশা-আকাংখা সীমিত ৰখা আৰু মৃত্যুৰ বাবে প্ৰস্তুতি লোৱা।

হাদীছটোৰ দ্বাৰা এইটো বুজোৱা হোৱা নাই যে, জীৱিকা উপাৰ্জন কৰা পৰিত্যাগ কৰিব লাগে তথা পাৰ্থিৱ উপভোগ্য সামগ্ৰী হাৰাম। বৰং পাৰ্থিৱ সামগ্ৰীৰ প্ৰতি থকা লোভ-লালসা এৰি আখিৰাতমুখী হ'বলৈ উৎসাহিত কৰা হৈছে।

অক্ষম হোৱাৰ আগতে নেক আমল সোনকালে কৰা উচিত। অন্যথা বেমাৰ-আজাৰে অথবা মৃত্যুৱে প্ৰাচীৰ হিচাপে থিয় দিব পাৰে।

আব্দুল্লাহ বিন ওমৰৰ ফজীলত, তেওঁ নবী চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামৰ এই উপদেশৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ ইয়াৰ প্ৰতি আমল কৰিছিল।

মুমিনসকলৰ প্ৰকৃত বাসস্থান হৈছে জান্নাত, পৃথিৱীত তেওঁলোক হৈছে অচিনাকি ব্যক্তিৰ দৰে। মুমিন ব্যক্তি হৈছে আখিৰাতৰ প্ৰতি ভ্ৰমণকাৰী। গতিকে অচিনাকি দেশত তেওঁৰ অন্তৰ কেতিয়াও মোহিত নহয়। বৰং তেওঁ সদায় নিজৰ প্ৰকৃত বাসস্থান সম্পৰ্কে চিন্তা কৰে, য'ত তেওঁ উভতি যাব লাগিব। পৃথিৱীৰ জীৱন হৈছে তেওঁৰ প্ৰয়োজন পূৰণৰ কাৰণে, তথা নিজৰ প্ৰকৃত বাসস্থানলৈ উভতি যোৱাৰ বাবে সম্বল একত্ৰিত কৰাৰ কাৰণে।