پس از هر نمازِ واجبی اذکاری است که گوينده - يا انجام دهنده ی - آن ناکام و محروم نمی شود.

پس از هر نمازِ واجبی اذکاری است که گوينده - يا انجام دهنده ی - آن ناکام و محروم نمی شود.

از کعب بن عجره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «مُعَقِّباتٌ لا يَخِيبُ قَائِلُهُنَّ - أَوْ فَاعِلُهُنَّ - دُبُرَ كُلِّ صَلاَةٍ مَكْتُوبَةٍ: ثَلاثٌ وَثَلاثونَ تَسْبِيحَةً، وَثَلاثٌ وثَلاَثونَ تَحْمِيدَةً، وَأرْبَعٌ وَثَلاَثونَ تَكْبِيرَةً»: «پس از هر نمازِ واجبی اذکاری است که گوينده - يا انجام دهنده ی - آن ناکام و محروم نمی شود: سی و سه بار سبحان الله، سی و سه بار الحمدلله و سی و چهار بار الله اکبر».

[صحیح است] [به روایت مسلم]

الشرح

حدیث مذکور بیانگر مشروعیت گفتن این اذکار بعد از نمازهای پنجگانه می باشد؛ و حکمت آن پس از نمازهای فرض این است که در وقت نمازهای فرض، درها باز می شوند و اعمال بالا برده می شوند؛ لذا ذکر گفتن در این وقت، ثواب و اجر و پاداش بزرگی به همراه دارد.

التصنيفات

ذكرهاى نماز, فايده هاى ذكر الله عزوجل