إعدادات العرض
„Не е дозволена крвта на муслиманот, освен во три случаи
„Не е дозволена крвта на муслиманот, освен во три случаи
Ибн Месуд, Аллах нека е задоволен со него, пренесува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол: „Не е дозволено да се пролее крвта на муслиманот, освен во три случаи: – оженет кој извршил блуд, – човек кој убил друг човек, – и оној што ја напуштил својата вера и се издвоил од заедницата.“ „Не е дозволена крвта на муслиманот, освен во три случаи: оженет кој извршил блуд, човек кој убил друг човек, и оној што ја напуштил својата вера и се издвоил од заедницата.“
الترجمة
العربية বাংলা Bosanski English Español Français Bahasa Indonesia Русский Tagalog Türkçe اردو 中文 हिन्दी ئۇيغۇرچە Hausa Kurdî Português සිංහල नेपाली دری Lietuvių پښتو Shqip ગુજરાતી ភាសាខ្មែរ Українська Čeština Magyar Српски ქართული ਪੰਜਾਬੀ Kiswahili فارسی ಕನ್ನಡ മലയാളം тоҷикӣ kmrالشرح
Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, појаснил дека крвта на муслиманот е забранета, освен ако не изврши едно од трите дела: 1. Оженет кој направил блуд – во тој случај дозволено е неговото погубување со каменување. 2. Оној што бесправно убил невин човек – тогаш се погубува, но под одредени услови пропишани во шеријатот. 3. Оној што се одделил од заедницата на муслиманите – било со тоа што целосно ја напуштил верата - отпадништво, или со издвојување без отпадништво, преку напаѓање на муслиманите, пресретнување на патници, создавање неред или вооружено востание, како што правеле харииџиите и другите слични групи.فوائد الحديث
Забрането е извршувањето на овие три дела, а оној што ќе направи едно од нив заслужува смртна казна: поради неверство, како во случајот на оној што ќе излезе од исламот; поради казна (хад), како во случајот со оженетиот што извршил блуд и оној што намерно убил човек.
Обврска за чување на честа и нејзината чистота.
Обврска на почитта кон муслиманот, бидејќи неговата крв е заштитена.
Овој хадис поттикнува на придржување кон заедницата на муслиманите и на неодвојување од неа.
Начинот на подучување на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, е поучен, бидејќи неговите зборови често се со јасна поделба, со што темите се ограничуваат и полесно се помнат.
Аллах ги пропишал казните за да ги одврати сторителите на злодела и за да го заштити општеството од криминалот и расипништвото.
Спроведувањето на овие казни е право и должност само на владетелот.
Причините за погубување можат да бидат повеќе од три, но сите се вклучени во овие категории. Ибн ел-Араби ел-Малики рекол: „Ниту една причина не излегува надвор од овие три категории. На пример, оној што прави сихр или го навредува Божјиот пратеник, станува неверник – па во тој случај спаѓа во категоријата на оној што ја напуштил својата вера.“