فوائد الحديث

Анҷом додани ин се хислат ҳаром аст. Ҳар касе муртакиби яке аз ин се хислат шуд, ҷазои қатл бояд бар ӯ ҷорӣ мешавад: Ё ба сабаби куфр, ки он хориҷ шудан аз Ислом аст, ё ба сабаби ҳади шаръӣ, ки он бар зани шавҳардор ва марди зандори зинокор ҷорӣ мешавад ва инчуин касе, ки қасдан касеро мекушад.

Ҳифзи обрӯ, нангу номус ва покӣ воҷиб аст.

Воҷиб будани эҳтироми мусалмон ва ин ки хуни ӯ маҳфуз ва муҳтарам аст.

Тарғибу ташвиқ ба ҳамроҳии ҷамоати мусалмонон ва ҷудо нашудан аз онон.

Шеваи омӯзиши зебои Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам), чунон ки суханаш баъзан ба сурати тақсимбандӣ шуда меояд ва тақсимбандӣ кардан масъалаҳоро маҳдуд ва ҷамъбаст мекунад ва ҳифз карданро осонтар месозад.

Худованд ҳудудро машруъ гардонидааст, то ҷинояткоронро боздорад ва ҷомеаро муҳофизат кунад ва аз ҷиноятҳо пешгирӣ намояд.

Иҷрои ин ҳудуд аз ихтиёроти ҳоким ё ҳукумати исломӣ аст.

Сабабҳои ҳукми қатл бештар аз ин се ҳолат ҳастанд, лекин аз ин се ҳолат берун нестанд. Ибни Арабии Моликӣ мегӯяд: "(Сабабҳои қатл бештар аз се ҳолат ҳастанд), вале ба ҳеҷ ваҷҳ аз ин се сабаб хориҷ намешаванд. Зеро, касе, ки ҷоду мекунад ё Паёмбарро дашном медиҳад, кофир мешавад ва дар гурӯҳи касоне шумурда мешавад, ки дини худро тарк кардаанд."