فوائد الحديث

ਨਜ਼ਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ਰਅਤ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਕਰ ਲਵੇ ਤਾਂ ਜੇਕਰ ਉਹ ਗੁਨਾਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ।

ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਕੋਈ ਚੰਗਾਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਕਿਤਾਬੀ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਦਲ ਸਕਦੀ; ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਨਜ਼ਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇਹ ਨਾ ਸਮਝੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਜ਼ਰ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਅਲੱਗ ਅਤੇ ਬੇਨਿਆਜ਼ ਹੈ।

ਕਰਤਬੀ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: ਇਹ ਮਨਾਹੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਕਹੇ ਕਿ ਜੇ ਅੱਲਾਹ ਮੇਰੇ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਹਨਾ ਦੀ ਸਦਕਾ ਦਾਂਵਾਂਗਾ। ਇਸ ਮਨਾਹੀ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸਿਰਫ ਮਕਸਦ ਦੀ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸਲੀ ਨੀਅਤ—ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਦੀ—ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਮਾਮਲਾ ਬਦਲੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਮਰੀਜ਼ ਠੀਕ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਸਦਕਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਜੋ ਕਿ ਕੰਜੂਸੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਸਿਧੀ ਸੂਰਤ ਹੈ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਆਪਣਾ ਧਨ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਤੁਰੰਤ ਲਾਭ ਦੇ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।