فوائد الحديث

Hindi isinasabatas ang pamamanata subalit kapag namanata, kailangan sa kanya ang pagtupad dito kung ito ay hindi isang pagsuway.

Ang sanhi sa pagsaway ay "na ito ay hindi naghahatid ng isang kabutihan" dahil ito ay hindi nakapipigil mula sa pagtatadhana ni Allāh ng isang anuman at upang hindi magpalagay ang tagapanata na ang pagkatamo ng hiling niya ay dahilan sa panata. Si Allāh (napakataas Siya) ay Walang-pangangailangan doon.

Nagsabi si Al-Qurṭubīy: Ang pagsaway na ito ay pumapatungkol sa pagsasabi halimbawa ng: "Kung magpapagaling si Allāh ng maysakit ko, kailangan sa akin na magbigay ng kawanggawa na ganito." Ang punto ng pagkasuklam ay dahil nagpadepende siya sa nabanggit na paggawa ng pampalapit-loob [kay Allāh] sa pagtamo ng nabanggit na layon. Lumitaw na hindi nagresulta nito ang layon ng pagpapakalapit-loob kay Allāh dahil sa namutawi mula sa kanya; bagkus gumawa siya rito ng gawain ng pagtutumbas. Nagpapaliwanag siya nito na kung sakaling hindi gumaling ang maysakit niya, hindi siya magkakawanggawa dahil sa iniugnay niya sa paggaling nito. Ito ay kalagayan ng maramot sapagkat tunay na siya ay hindi nagpapalabas ng anuman mula sa yaman niya malibang may isang agarang kapalit na humihigit sa pinalabas niya kadalasan.