فوائد الحديث

සෑම මසකම දින තුනක් උපවාසයේ නිරත වීම වසර පුරාවට උපවාසය නිතර වූ හා සමානය. ඊට හේතුව යහපතට ඒ හා සමාන කුසල් දහයක් පිරිනමන බැවිනි. එවිට දින තිහක් උපවාසය වනු ඇත. සෑම මසකම දින තුනක් උපවාසයේ නිරත වූ විට ඔහු වසර පුරාවට උපවාසයේ නිරත වූ අයකු මෙන් වේ.

අල්ලාහ් වෙත ඇරයුම් කිරීමේ ක්‍රියාමාර්ගයක් වනුයේ ක්‍රියාව වෙත කැමැත්ත ඇති කිරීම, එහි කුසල් සහ එහි අඛණ්ඩව නිරත වීමෙහි කුසල් මෙනෙහි කිරීම ය.

කත්තාබි තුමා මෙසේ පවසයි: අබ්දුල්ලාහ් ඉබ්නු අම්ර් තුමාගේ කතාවෙන් ගනු ලබන කරුණ නම්, සැබැවින්ම අල්ලාහ් උපවාසයෙන් පමණක් තම ගැත්තා විසින් නැමදුමට ලක්වන්නේ නැත. ඔහු විවිධ නැමදුම් වර්ග තුළින් නැමදුමට ලක් වෙයි. ඔහුගේ කැපවීම අවසන් වූ විටෙක, ඒ හැර වෙනත් කටයුතුවල දී සීමා කරනු ඇත. වඩාත් යෝග්‍යය වන්නේ අනෙක් දෑ වෙනුවෙන් තම ශක්තිය ඉතිරි කර ගන්නා අයුරින් කටයුතු කිරීමය. දාවුද් (අලෙයිහිස් සලාම්) තුමා විෂයෙහි නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන් කළ ප්‍රකාශය එය පෙන්වා දෙයි. "එතුමා සතුරන් හමු වූ විටෙක පළා ගියේ නැත." ඊට හේතුව සටන් කිරීම සඳහා හෙතෙම උපවාසයෙන් මිදී ශක්තිය වඩවා ගත්තේය.

නැමදුම් තුළ ගැඹුරට යෑමේ හා බලකර ගැනීමේ තහනම. යහපත වනුයේ නබි තුමාගේ පිළිවෙත වන සුන්නාව පිළිපැදීමය.

බහුතර විද්වතුන්ගේ සංකල්පය වනුයේ, කාලය පුරාවටම උපවාසයේ නිරත වීම පිළිකුල් සහගත බවයි. එනම්, තමන් කෙරෙහි එය දුෂ්කර වූ විට, එමගින් හානි ඇති වූ විට, එය බරක් වූ විට, නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන්ගේ පිළිවෙත ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලබන විට, එතුමාණන්ගේ පිළිවෙතට වඩා වෙනත් පිළිවෙත් වඩාත් උතුම් බව විශ්වාස කළ විට එය හරාම් හෙවත් තහනම් කරනු ලැබූවක් වනු ඇත.