فوائد الحديث

ყოველ თვეში სამი დღის მარხვა თითქოს მთელი წლის მარხვის მსგავსია. ეს იმიტომ, რომ ერთ სიკეთეზე ათი მადლი იწერება, ეს სამი დღე კი ოცდაათი დღის მსგავსი იქნება, და თუ ადამიანი ყოველი თვე სამი დღე იმარხებს თითქოს მან მთელი წელი იმარხა.

ალლაჰის რელიგიის მოწოდების მეთოდებს შორის ერთ-ერთია კონკრეტული ქმედებისკენ წახალისება, იმაზე საუბრით, თუ რა ჯილდოს მოიტანს მისი შესრულება, განსაკუთრებით მისი რეგულარული და მუდმივი განხორციელების შემთხვევაში.

ალ-ხატააბიმ თქვა: «აბდულლაჰ იბნ 'ამრ იბნ ალ-'ასის ამბავისგან ვიგებთ, რომ უზენაეს ალლაჰს მისი მსახურისთვის მხოლოდ მარხვა არ დაუწესებია, პირიქით მას დაუდგინა სხვადასხვა სახის ღვთისმსახურებები, და მან (მონამ) მისი მთელი ძალისხმევა ერთ რამეში რომ გამოიყენოს ეს სხვა ღვთისმსახურებებში ნაკლს გამოიწვევს. უმჯობესია იკმაროს მასში იმდენი, რამდენიც საჭიროა რათა შემოინახოს ძალა სხვა ღვთისმსახურებისთვისაც, ამაზე მიუთითებს შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სიტყვები, რომელმაც თქვა დაუდ შუამავალზე (მშვიდობა მას): ''და თუ მტერს შეხვდებოდა უკან არ იხევდა''; რადგან ის როცა წყვეტდა მარხვას, ფიზიკურად ემზადებოდა ჯიჰადისთვის».

აკრძალულია ღვთისმსახურებებში საჭიროზე მეტად ჩაღრმავება და პასუხისმგებლობის აღება, უმჯობესია სუნნაზე მიყოლა.

სწავლულთა უმრავლესობა მოუწონარ საქციელად მიიჩნევს მთელი წელი მარხვას. ის იქნება ჰარამი (აკრძალული) თუ ეს ადამიანისთვის სირთულეს წარმოადგენს, ზარალს აყენებს მის სულს, ტვირთად აწევს მას, შუამავლის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) სუნნას ზურგს აქცევს და ჰგონია, რომ სუნნას გარდა სხვა რაიმე უფრო უკეთესია.