الشرح

Телбијата на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, кога имал намера да започне со некој од обредите на аџилакот или умрата, гласела: „Леббејке Аллахумме леббејк“ – Се одзивам, Аллаху мој, се одзивам – постојано и повторно, на Твојот повик кон искреност, тевхид, аџилак и сè на што нè повика. „Леббејке ла шерике леке леббејк“ – Ти се одзивам, Тебе Кому никој не Му е рамен – Ти единствено заслужуваш да бидеш обожуван, без здруженици во Твоето господарство, божественост, имиња и својства. „Иннел-хамде вен-ниʿмете леке вел-мулк, ла шерике лек“ – Навистина, секоја благодарност, секоја благодат и секој благослов се од Тебе – Ти си Оној што ги дарува. Тебе Ти припаѓа власта. Сето тоа е Твое, само Твое – немаш никакви здруженици. А Ибн Омер – Аллах нека е задоволен со него и со неговиот татко – додаваше во телбијата: „Леббејке, леббејке, ве саʿдејк“ – Ти се одзивам, Ти се одзивам, и Те молам за среќа од Тебе една по друга. „Вел-хајру биједејк“ – Сето добро е во Твоите раце и потекнува од Твојата добрина. „Леббејк, вер-рагбау илејке“ – Ти се одзивам – стремежот, желбата и молбата се упатени се кон Тебе, бидејќи Ти го поседуваш сето добро. „Вел-ʿамел“ – А делото е заради Тебе, зашто само Ти си достоен за ибадет.