از جَریر بن عبدالله ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: ما نزد پيامبر ـ صلى الله عليه وسلم ـ بوديم، ايشان در شبی که قرص ماه کامل بود به سوى آن نگريست و فرمود: «إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا الْقَمَرَ، لَا تُضَامُونَ فِي رُؤْيَتِهِ، فَإِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ لَا تُغْلَبُوا عَلَى صَلَاةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا فَافْعَلُوا»: «همانا شما پروردگارتان را خواهيد ديد، چنانکه این ماه را مى‌بينيد و براى ديدن آن دچار سختى و مشقت نمى‌شويد؛ پس اگر توانستيد نماز قبل از طلوع آفتاب و نماز قبل از غروب آفتاب را به كامل‌ترين شكل بخوانيد»؛ سپس این آیه را خواند: {وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ} (و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از غروب، به ستایش پروردگارت تسبیح گوی)».