فوائد الحديث

სასურველია ალლაჰის ხსენება ხშირად და მუდმივად, რადგან საიქიოში წარმატება მიიღწევა მრავალი მორჩილებითა და თაყვანისცემაში გულწრფელობით.

ალლაჰის ხსენება შეიძლება შესრულდეს მხოლოდ ენით, ან მხოლოდ გულით, ან ერთდროულად ენით და გულით, რაც ყველაზე მაღალი რანგია.

ალლაჰის ხსენებას (ზიქრს) მიეკუთვნება შარიათით დადასტურებული ფორმა, როგორიცაა მაგალითად, დილის და საღამოს ზიქრები ან სავალდებულო ლოცვების შემდეგ და სხვა.

იმამ ნავავიმ თქვა: "იცოდეთ, რომ ზიქრის უპირატესობა არ შემოიფარგლება მხოლოდ "სუბჰანნალლაჰ"-ის თქმით ან "ლაა ილაჰა ილლა ალლაჰ" ან "ალლაჰუ აქბარ" და ამგვარ ზიქრებზე. არამედ, ალლაჰის მორჩილებაში ჩართული ნებისმიერი მოქმედი(ადამიანი) ალლაჰის ზიქრის შესრულებაში ითვლება".

ალლაჰის ხსენება სიმტკიცის უდიდესი მიზეზია, თქვა ყოვლად წმინდა და უზენაესმა: «ჰეი თქვენ, რომელთაც ირწმუნეთ, როცა ხვდებით რომელიმე ლაშქარს, განმტკიცდით და მრავალჯერ გაიხსენეთ ალლაჰი, რათა ეგების ნეტარ იქმნეთ». [ ალ-ანფაალ: 45]

ალლაჰის მხსენებელთა და გორა ჯუმდაანს შორის მსგავსება მდგომარეობს განცალკევებასა და განდეგილობაში; გორა ჯუმდანი განცალკევებულია მთებისგან, და ასევე ალლაჰის მხსენებელთა გულები და ენები ალლაჰის ხსენებაში არიან ჩართულნი, თუნდაც ხალხში იყვნენ. შესაძლოა, მსგავსება იყოს ისიც, რომ ზიქრი რწმენაზე სიმტკიცის მიზეზია, როგორც მთები მიწის სიმყარეს უზრუნველყოფენ, ან ალლაჰის ხსენებისკენ სწრაფვა სიკეთეებისკენ ამქვეყნად და საიქიოში, როგორც გორა ჯუმდანისკენ მიმავალთა მისაღწევ ნიშანს წარმოადგენდა, და მედინიდან მექქამდე მის მიღწევას გზაზე პირველობას ნიშნავდა.ასევე, ალლაჰის მხენებელი არის სხვებზე წინ, რადგან ალლაჰს ხშირად ახსენებს. ალლაჰმა ყველაზე უკეთ იცის.