فوائد الحديث

ส่งเสริมให้ระลึกถึงอัลลอฮ์ให้มากๆ และพยายามหมกมุ่นอยู่กับมัน เพราะความเป็นเลิศในชีวิตหลังความตายนั้น สามารถบรรลุได้โดยการประกอบศาสนกิจให้มาก และความบริสุทธิ์ใจในการประกอบอิบาดะฮ์

การรำลึกถึงอัลลอฮ์สามารถทำได้ด้วยลิ้นเพียงอย่างเดียว หรือด้วยหัวใจเพียงอย่างเดียว หรือด้วยลิ้นและหัวใจพร้อมกัน และถือว่าเป็นการระลึกถึงอัลลอฮ์ในระดับที่ดีที่สุด

ในบรรดาบทรำลึกคือ บทรำลึกที่ศาสนากำหนด เช่น บทรำลึกยามเช้าและยามเย็น บทรำลึกหลังละหมาด และอื่นๆ

ท่านอิหม่ามนะวะวีย์ กล่าวว่า: จงรู้เถิด แท้จริงความประเสริฐของการรำลึกถึงอัลลอฮ์นั้น ไม่ได้จำกัดอยู่ที่การตัสบีห์ ตะฮ์ลีล ตะห์มีด ตักบีร และอื่นๆ แต่ความจริงคือ ผู้ที่ปฏิบัติศาสนกิจเพื่ออัลลอฮ์ด้วยการเชื่อฟังพระองค์ แท้จริงแล้ว เขาคือผู้รำลึกถึงอัลลอฮ์ ตะอาลา

การรำลึกถึงอัลลอฮ์ เป็นสาเหตุที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ทำให้เกิดการยืนหยัด อัลลอฮ์ ตะอาลา กล่าวว่า: "โอ้ บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย เมื่อพวกเจ้าพบกับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ก็จงยืนหยัดเถิด และจงรำลึกถึงอัลลอฮ์มากๆ เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับความสำเร็จ" [อัลอันฟาล: 45]

จุดคล้ายระหว่างคนที่รำลึกถึงอัลลอฮ์กับภูเขาญุมดานคือความโดดเดี่ยวและการปลีกตัวจากผู้อื่น ภูเขาญุมดานเป็นภูเขาที่แยกตัวออกจากภูเขาอื่นๆ และผู้ที่รำลึกถึงอัลลอฮ์ก็เช่นกัน คนที่โดดเดี่ยวคือคนที่หัวใจและลิ้นรำลึกถึงพระเจ้าของเขา แม้ว่าเขาจะอยู่ท่ามกลางผู้คนก็ตาม และเขาจะรู้สึกสงบในเวลาที่อยู่คนเดียวและรู้สึกถึงความเหินห่างในเวลาที่อยู่กับผู้คนมากเกินไป และการเปรียบเทียบนี้อาจเป็นไปได้ว่า การรำลึกถึงอัลลอฮ์เป็นเหตุให้เกิดการยืนหยัดบนศาสนา เช่นเดียวกับภูเขาเป็นเหตุให้แผ่นดินมั่นคง หรืออาจเป็นไปได้ว่า การรำลึกถึงอัลลอฮ์นั้น เป็นผู้ที่เหนือผู้อื่นในการทำความดีทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า ราวกับนักเดินทางจากมะดีนะฮ์ไปยังมักกะฮ์ เมื่อเดินทางมาถึงภูเขาญุมดาน ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเขาได้มาถึงมักกะฮ์แล้ว และใครก็ตามที่ไปถึงที่นั่นก่อนก็แสดงว่าเขาคือคนแนวหน้า ในทำนองเดียวกัน ผู้ที่ระลึกถึงอัลลอฮ์ ตะอาลา ย่อมนำหน้าผู้อื่นด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮ์บ่อยครั้ง และอัลลอฮ์เป็นผู้ที่รู้ดีที่สุด