الشرح

ਫਾਤਿਮਾ ਬਿੰਤ ਹੁਬੈਸ਼ ਨੇ ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ: "ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੂਨ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਇਹ ਹਜ਼ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਦਾ ਹੂਕਮ ਹਜ਼ ਵਰਗਾ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਨਮਾਜ਼ ਛੱਡ ਦਿਆਂ?" ਨਬੀ ਸੱਲੱਲਾਹੁ ਅਲੈਹਿ ਵਸੱਲਮ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫਰਮਾਇਆ: "ਇਹ ਇਸਤਿਹਾਜ਼ਾ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਬੀਮਾਰੀ ਵਾਲਾ ਖ਼ੂਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬੱਚੇਦਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਰਗ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਕਰਕੇ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਹਯਜ਼ (ਮਹਾਵਾਰੀ) ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।" ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਹੇਜ਼ (ਮਹਾਵਾਰੀ) ਦਾ ਉਹ ਸਮਾਂ ਆ ਜਾਵੇ ਜੋ ਤੇਰੀ ਮਾਹਵਾਰੀ ਦੀ ਆਮ ਆਦਤ ਸੀ, ਇਸਤਿਹਾਜ਼ਾ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤਾਂ ਨਮਾਜ਼, ਰੋਜ਼ਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡ ਦੇ ਜੋ ਹਾਇਜ਼ਾ (ਮਹਾਵਾਰੀ ਵਾਲੀ ਔਰਤ) ’ਤੇ ਮਮਨੂਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਿਆਦੀ ਅਰਸਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਕਿ ਤੂੰ ਹ਼ੈਜ਼ ਤੋਂ ਪਾਕ ਹੋ ਗਈ। ਫਿਰ ਖ਼ੂਨ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਧੋ ਲੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੂਰਾ ਗੁਸਲ ਕਰ — ਤਾ ਕਿ ਨਜਾਸਤ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇ — ਅਤੇ ਫਿਰ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ।