الشرح

"ਜਦੋਂ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਮੁਆਜ਼ ਬਿਨ ਜਬਲ (ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ) ਨੂੰ ਯਮਨ ਦੇਸ਼ ਵਲ ਅੱਲਾਹ ਵਲ ਬੁਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਤਾਲੀਮ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਕੇ ਭੇਜਿਆ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵਾਜ਼ੇਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਨਸਾਰਾ (ਈਸਾਈ) ਕੌਮ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਗੇ—ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ। ਫਿਰ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਾਅਵਤ ਦਿਣ ਵਿੱਚ ਤਰਤੀਬ ਨਾਲ, ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਮ ਗੱਲ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਿਆਂ ਕਰੇ।" "ਫਿਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਕੀਦੇ ਦੀ ਇਸਲਾਹ ਵੱਲ ਬੁਲਾਏ — ਕਿ ਉਹ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਕਿ ਅੱਲਾਹ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ﷺ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਰਸੂਲ ਹਨ।" "ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਹੀ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਮਾਜ਼ ਕਾਇਮ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇਣਗੇ; ਕਿਉਂਕਿ ਨਮਾਜ਼ ਤਉਹੀਦ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਫਰਜ਼ ਇਬਾਦਤ ਹੈ।" "ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਮਾਜ਼ ਕਾਇਮ ਕਰ ਲੈਂ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਮੀਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਹੁਕਮ ਦੇਣਗੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਜਕਾਤਾਂ ਆਪਣੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਵਧਾਨੀ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਮਾਲ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਫਰਜ਼ ਕਿਥੇ ਵੀ ਮੀਨਾਨੀ (ਉਤਮ) ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਮਿਦਾਨੀ (ਦਰਮਿਆਨੀ) ਹੁੰਦੀ ਹੈ।" "ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੁਲਮ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ, ਤਾਕਿ ਮਜ਼ਲੂਮ (ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ) ਉੱਤੇ ਦुਆ ਨਾ ਕਰੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਦुਆ ਕਬੂਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।"