الشرح

ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਜਦੋਂ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਫਰਮਾਉਂਦੇ: **(ਅਊਜ਼ੁ ਬਿਲਲਾਹਿ ਅਲਅਜ਼ੀਮ)** — ਮੈਂ ਅਜ਼ੀਮ (ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ) ਅੱਲਾਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦੀ ਪਨਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਸੀ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। **(ਵ ਬਿਵਜ੍ਹਹਿਹੀਲ ਕਰੀਮ)** — ਬਹੁਤ ਖੈਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬੜੀ ਦਾਤ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅੱਲਾਹ ਦੇ ਮੁਕੱਦਸ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਪਨਾਹ। **(ਵ ਬਿਸੁਲਤਾਨਿਹੀਲ)** — ਉਸ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ, ਹਕੂਮਤ ਅਤੇ ਕਾਬੂ, ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਖਲੂਕਾਂ ‘ਤੇ ਕਰਦਾ ਹੈ। **(ਅਲਕਦੀਮ)** — ਜੋ ਬੇਅੰਤ ਅਤੇ ਸਦਾ-ਸਮਾਂ ਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਈ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਹੀਂ। **(ਮਿਨ ਅਸ਼ਸ਼ੈਤਾਨਿ ਰਜੀਮ)** — ਉਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਜੋ ਅੱਲਾਹ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਤਰਜੇਮਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਤਲਬ:**ਹੇ ਅੱਲਾਹ! ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੀਆਂ ਫਿੱਕਰਾਂ, ਫਰਮਾਇਸ਼ਾਂ, ਕਦਮਾਂ, ਖ਼ਤਰਨਾਕੀਅਤਾਂ, ਚਾਲਾਕੀਆਂ ਅਤੇ ਭਟਕਾਉਣ ਤੋਂ ਬਚਾ।** ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਭਟਕਾਓ ਅਤੇ ਜਹਲਤ ਦਾ ਕਾਰਣ ਹੈ। ਹਜ਼ਰਤ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਅਮਰ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ, "ਕੀ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ?" ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ: "ਕੀ ਨਬੀ ﷺ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਦੋਹਰਾਉਂਦੇ ਸਨ?" ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ: ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਮਸਜਿਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਇਹ ਦੁਆ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: "ਇਹ ਜੋ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ — ਦਿਨ ਅਤੇ ਰਾਤ — ਬਚਾ ਲਿਆ ਹੈ।"