الشرح

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม อธิบายบางสิ่งบางอย่างที่เป็นการปฏิบัติกันในยุคก่อนอิสลาม เพื่อเตือนให้ห่างไกลจากสิ่งนั้น และเป็นการอธิบายว่าเรื่องเหล่านี้อยู่ในพระหัตถ์ของอัลลอฮ์ และไม่มีสิ่งใดจะเกิดขึ้นได้ นอกจากโดยพระบัญชาของพระองค์ และการกำหนดของพระองค์ สิ่งเหล่านั้นมีดังนี้ คือ: ประการที่หนึ่ง: ผู้คนในยุคก่อนอิสลามนั้น พวกเขาจะเชื่อว่าโรคจะเกิดการติดต่อได้ด้วยตัวของมันเอง ดังนั้น ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม จึงห้ามไม่ให้เชื่อว่าโรคจะทำให้เกิดการติดต่อจากคนหนึ่งสู่อีกคนหนึ่งด้วยตัวของมันเอง เพราะอัลลอฮ์ทรงเป็นผู้จัดการในจักรวาลนี้ พระองค์คือผู้ทรงทำให้โรคลงมาและทรงกำจัดมัน และโรคนั้นจะไม่เกิดขึ้นเว้นแต่โดยพระประสงค์และการกำหนดของพระองค์เท่านั้น ประการที่สอง: ผู้คนในยุคก่อนอิสลาม เวลาพวกเขาจะออกเดินทางหรือทำการค้าขาย พวกเขาจะปล่อยนกออกไป หากนกบินไปทางขวา พวกเขาจะดีใจ และหากนกบินไปทางซ้าย พวกเขาจะถือเป็นลางร้ายและจะเบือนหน้าหนี ดังนั้น ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ห้ามไม่ให้เชื่อในเรื่องลางต่างๆ ด้วยการใช้นก และท่านได้อธิบายว่า การเชื่อในลักษณะนั้น เป็นการเชื่อที่ผิด ประการที่สาม: ผู้คนในยุคก่อนอิสลาม มักจะกล่าวว่า: หากนกฮูกมาเกาะที่บ้านใครแสดงว่า ภัยพิบัติจะเกิดกับผู้ที่อาศัยในบ้านหลังนั้น ดังนั้น ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม จึงห้ามความเชื่อเกี่ยวกับลางร้ายในรูปแบบนี้ ประการที่สี่: ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ห้ามไม่ให้เชื่อในเรื่องลางที่เกี่ยวกับเดือนซอฟัร ซึ่งเป็นเดือนที่สองของปฏิทินจันทรคติ ในบางทัศนะกล่าวว่าซอฟัรนั้น คือ งูตัวหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในท้อง ซึ่งจะแพร่ระบาดในหมู่ปศุสัตว์และมนุษย์ พวกเขาเชื่อว่ามันเป็นโรคติดต่อได้ง่ายกว่าโรคหิด ดังนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม จึงปฏิเสธความเชื่อแบบนี้ ประการที่ห้า: ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยอิวะสัลลัม ใช้ให้ออกห่างจากผู้ที่เป็นโรคเรื้อนเหมือนอย่างคนๆ หนึ่งที่จะอยู่ห่างจากสิงโต ทั้งนี้เพื่อเป็นการป้องกันตนเองและแสวงหาความปลอดภัย และให้อยู่ในกรอบของเหตุผลที่อัลลอฮ์ทรงบัญชาเกี่ยวกับเรื่องนี้ และโรคเรื้อนนั้น คือ โรคที่กัดกินอวัยวะต่างๆ ของมนุษย์