الشرح

اگر الله متعال به عبادتگران خويش اراده ی خير داشته باشد، آنان را در نفس، اموال، و فرزندان دچار مصيبت مى كند؛ تا اينكه اين مصيبت باعث بخشيدن گناهانشان و افزايش منزلتشان شود، چناچه عاقل در عواقب مبتلا شدن به مصيبت بينديشد در مى يابد كه اين مصيبت براى دنيا و آخرت او بهتر مى باشد، اما خير بودن آن در دنيا براى اين است كه در آن دعا، التماس و اظهار نياز به سوى الله متعال وجود دارد، و اما براى آخرت در آن بخشيدن گناهان و افزايش منزلت وجود دارد. الله متعال مى فرمايند: "وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ"، يعنى: "و بى گمان شما را با چیزی از ترس و گرسنگی و کاهش اموال و جان ها و محصولات، آزمایش می کنیم، و به شكيبايان مژده بده"، اما اين حديث مطلق است و به احاديث ديگرى مقيّد مى گردند كه دلالت بر اين مقصود دارند: هر كسى الله متعال اراده ی خير به او دارد، پس صبر كند و اميد به پاداش نيک داشته باشد، چونكه الله متعال او را با مصيبت ها آزمايش مى كند، اما اگر صبر نكند انسان دچار مصيبت هاى بيشترى خواهد شد كه در آنها خيرى وجود ندارد، و در اين صورت الله متعال اراده ی خير به او ندارد، چونكه كافران دچار مصيبت هاى زيادى مى شوند، اما با وجود اين بر كُفر خود باقى مى مانند تا اينكه بر آن مى ميرند، و بى گمان الله متعال به اينها اراده ی خير ندارد.