از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که: عرب بادیه‌نشینی به نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: مرا به کاری راهنمایی کن که اگر انجامش دهم به بهشت داخل شوم. فرمود: «تَعْبُدُ اللَّهَ لاَ تُشْرِكُ بِهِ شَيْئًا، وَتُقِيمُ الصَّلاَةَ المَكْتُوبَةَ، وَتُؤَدِّي الزَّكَاةَ المَفْرُوضَةَ، وَتَصُومُ رَمَضَانَ» قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لاَ أَزِيدُ عَلَى هَذَا، فَلَمَّا وَلَّى قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَلْيَنْظُرْ إِلَى هَذَا». «الله را عبادت می‌کنی و چیزی را به او شریک نمی‌آورین، و نماز فرض را را ادا می‌کنی، و زکات فرض را می‌دهی، و رمضان را روزه می‌شوی» گفت: قسم به آنکه جانم به دست اوست بر این چیزی نمی‌افزایم و چون برگشت و رفت، پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «کسی که دوست دارد به مردی از اهل بهشت بنگرد، او را بنگرد».