فوائد الحديث

ការខ្មាសអៀន គឺជាគ្រឹះនៃនៃសីលធម៌ដ៏ថ្លៃថ្នូរ។

ការខ្មាសអៀន គឺជាលក្ខណៈសម្បត្តិមួយរបស់បណ្តាណាពីទាំងឡាយ និងលក្ខណៈសម្បត្តិដែលបានបន្សល់ទុកពីពួកគាត់។

ការខ្មាសអៀន គឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យជនមូស្លីមធ្វើនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអាចនាំមកនូវភាពស្រស់ស្អាតហើយបោះបង់ចោលនូវអ្វីដែលអាចនាំមកនូវប្រការអាក្រក់។

អ៊ីម៉ាំ អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ បញ្ជានៅក្នុងហាទីស្ហនេះគឺបង្ហាញពីការអនុញ្ញាត មានន័យថា ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីមួយ ហើយវាមិនធ្វើឲ្យអ្នកមានការខ្មាសអៀនចំពោះអល់ឡោះឬមនុស្ស សូមធ្វើវាចុះ។ បើមិនដូច្នោះទេ ចូរកុំធ្វើវា។ នេះគឺជាគោលការណ៍មូលដ្ឋាននៃអ៊ីស្លាម ដោយបានបង្ហាញថា ចំពោះកាតព្វកិច្ច(ប្រការវ៉ាជិប) និងប្រការដែលគេជំរុញឲ្យធ្វើ(ប្រការស៊ូណិត)ដែលច្បាប់បង្គាប់ប្រើ គឺនឹងនាំមកនូវភាពខ្មាសអៀនប្រសិនបើមិនធ្វើវា។ ចំពោះប្រការដែលគេហាមឃាត់(ប្រការហារ៉ាំ) និងប្រការដែលគេមិនពេញចិត្ត(ប្រការម៉ាក្រុះ) គឺនឹងនាំមកនូវភាពខ្មាសអៀនប្រសិនបើគេធ្វើវា។ ចំណែកឯអ្វីដែលច្បាប់អនុញ្ញាត ការខ្មាសអៀនក្នុងការធ្វើឬមិនធ្វើ គឺត្រូវបានអនុញ្ញាត។ ដូច្នេះហាទីស្ហនេះរួមបញ្ចូលនូវការវិនិច្ឆ័យច្បាប់ទាំងប្រាំ។ មានការនិយាយថា វាជាការព្រមានមួយ មានន័យថា ប្រសិនបើការខ្មាសអៀនត្រូវបានដកចេញពីអ្នក ចូរធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើចុះ ព្រោះអល់ឡោះនឹងតបស្នងចំពោះអ្វីដែលអ្នកធ្វើ។ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា វាជាបញ្ជាក្នុងន័យជាការប្រាប់ជាដំណឹង ដែលមានន័យថា អ្នកដែលគ្មានភាពខ្មាសអៀននឹងធ្វើអ្វីតាមតែចិត្តចង់។