فوائد الحديث

सत्यता र इमानदारी एक उत्कृष्ट चरित्र हो, जुन प्रयासबाट प्राप्त हुन्छ। मानिस सधैं सत्य बोल्छ र सत्यको खोजीमा रहन्छ, यहाँसम्म कि इमानदारी उसको स्वाभाविक गुण बन्दछ र ऊ अल्लाहकहाँ ‘सिद्दीक’ (सत्यवान) लेखिन्छ।

झूट बोल्नु एक निन्दनीय र निकृष्ट स्वभाव हो, जसलाई मानिसले लामो समयसम्म बोली र व्यवहारमा झूटको अभ्यास गरेर विकास गर्दछ, यहाँसम्म कि यो उसको स्वभाव र चरित्र नै बन्छ। फलस्वरुप अल्लाहकहाँ उसलाई महाझूटाहरूमध्ये लेखिन्छ।

सत्य शब्दको प्रयोग केवल बोलीको सत्यता (अर्थात् असत्यको विपरित) मा मात्र सीमित नभई, यसले नियतको शुद्धता अर्थात् 'इख्लास' (सत्यनिष्ठा), सत्कर्म गर्ने दृढ सङ्कल्प र कर्महरूको सत्यतालाई समेत समेट्छ। कर्ममा सत्यताको न्यूनतम मापदण्ड भनेको व्यक्तिको बाह्य र आन्तरिक (गोप्य र प्रकट) अवस्था एकनास हुनु हो। यसका अतिरिक्त, भय र आशा आशा र अन्य आध्यात्मिक मामिलाहरूमा पनि सत्यता अनिवार्य हुन्छ।

तसर्थ, जसले आफूलाई यी सम्पूर्ण गुणहरूले सुशोभित गर्छ, ऊ ‘सिद्दीक’ (परम सत्यवादी) को दर्जामा पुग्छ; र जसले यीमध्ये केही गुणहरू मात्र प्राप्त गर्दछ, ऊ ‘सादिक’ (सत्यवादी) कहलाउँछ।